W5 Star-formatiegebied 20 x 30 (18 x 27) Poster

Aanbevolen formaat voor een standaard lijst: 20 x 30 inch (oorspronkelijke grootte: 18 x 27 inch bij 300 PPI, 44 MP) Overweeg ook om deze 1 24 x 36 inch groot af te drukken bij 250 PPI. Veel andere formaten zijn beschikbaar. Klik op Aanpassen aan de rechterkant. Een nieuw afbeelding van de Spitzer Space Telescope van NASA vertelt een verhaal over leven en dood tussen een rijke familiegeschiedenis. Het opvallende infraroodafbeelding show een kleurrijke kosmische wolk, W5 genaamd, die bestudeerd is met meerdere generaties opblaasbare sterren. Het geeft ook een dramatisch nieuw bewijs dat massale sterren — door hun blauwe wind en straling — de geboorte van stellaire pasgeborenen kunnen veroorzaken. "De teweeggebrachte stervorming blijft erg moeilijk te bewijzen," zegt Xavier Koenig van het Harvard Smithsonian Center for Astrofysics in Cambridge, Massachusetts. "Maar onze voorlopige analyse shows dat het fenomeen de vele generaties sterren kan verklaren die in de W5-regio worden gezien." Koenig is de hoofdauteur van een artikel over de bevindingen in de uitgave van het AstroPhysical Journal van 1 december 2008. De meest massieve sterren in het universum vormen uit dikke wolken gas en stof. De sterren zijn zo massief, variërend van 15 tot ongeveer 60 keer de massa van onze zon, dat sommige van hun materiaal in de vorm van winden afglijdt. De verschroeiende warme sterren blazen ook met intense straling. In de loop der tijd brachten zowel de wind als de straling rond wolkenmateriaal weg, waardoor expanderende holtes werden uitgesneden. Astronomen hebben al lang het vermoeden dat het snijden in deze holten ertoe leidt dat gas samenvalt met opeenvolgende generaties nieuwe sterren. Naarmate de holten groeien, wordt aangenomen dat steeds meer sterren langs de zich uitbreidende velgen van de holten ontstaan. Het resultaat is een radiale "familieboom" van sterren, met de oudste in het midden van de holte, en jongere en jongere sterren verder uit. Het bewijs voor deze theorie kan gemakkelijk te zien zijn in afbeeldingen van veel stervormende regio's, zoals W5, Orion en Carina. In het nieuwe Spitzer-afbeelding van W5 bevinden de meest massieve sterren (sommige blauwe stippen) zich bijvoorbeeld in het midden van twee holle holten, en jongere sterren (roze of wit) zijn ingebed in de olifantenboomstamachtige pijlers en ook buiten de holterand. Het is echter mogelijk dat de jongere sterren toevallig dicht bij de rand van de holten staan en niet door de massieve sterren zijn teweeggebracht. Koenig en zijn collega's probeerden de teweeggebrachte stervormingstheorie te testen door de leeftijd van de sterren in de W5-regio te bestuderen. Ze gebruikten Spitzer's infraroodvisie om door de stoffige wolken heen te kijken en een beter beeld te krijgen van de verschillende stadia van de evolutie van de sterren. Ze ontdekten dat sterren in de W5-holten ouder zijn dan sterren aan de velgen, en zelfs ouder dan sterren aan de rand. Deze ladder-achtige scheiding van de leeftijden is een van de beste bewijzen, maar massale sterren geven in feite aanleiding tot jongere generaties. "Onze eerste blik op deze regio suggereert dat we kijken naar een of twee generaties sterren die werden teweeggebracht door de massale sterren," zegt de co-auteur Lori Allen van het Harvard-Smithsonian Center for Astrofysics. "We zijn van plan om nog meer gedetailleerde metingen van de leeftijd van de sterren te verrichten om te zien of er een duidelijk tijdsverschil is tussen de sterren aan de binnenkant en de buitenrand." Miljoenen jaren later zullen de massieve sterren in W5 sterven bij enorme explosies. Als ze dat doen, zullen ze een aantal jonge, nabijgelegen sterren vernietigen — dezelfde sterren die ze mogelijk hebben veroorzaakt. W5 beslaat een gebied aan de lucht dat overeenkomt met vier volle manen en ligt ongeveer 6.500 lichtjaar in de constellatie van Cassiopeia. Het afbeelding Spitzer werd ingenomen over een periode van 24 uur. De kleur rode shows verwarmde stof die de holten van het gebied doorkruist. Groen benadrukt de dichte wolken, en de witte knowhowgebieden zijn waar de jongste sterren zich vormen. De blauwe stippen zijn oudere sterren in de stervormende wolk, evenals niet verwante sterren achter en voor de wolk. Andere auteurs zijn Robert Gutermuth, nu bij Smith College in Northampton, Massachusetts. Chris Brunt van de Universiteit van Exeter, Engeland; James Muzerolle van de Universiteit van Arizona, Tucson; en Joseph Hora van Harvard-Smithsonian Center for Astrofysics. Credit: NASA, JPL, Caltech, Spitzer