SS. Monica en Augustinus te Ostia (SAU 047) Mok

Verander gerust de achtergrondkleur. Zie het briefkaart Kleurenpalet van dit afbeelding voor suggesties voor coördinerende tinten. Of, pas jezelf aan met een kleur naar keuze! + Vandaag zouden we haar een ‘helikopterouder’ noemen. St. Monica (332-387) was onophoudelijk in haar vurige gebeden en tranende smeekbeden voor haar oudste zoon Augustinus om terug te keren naar de waarden van zijn Christelijke opvoeding. Augustinus had snel en los geleefd sinds hij op zijn zeventiende naar Carthago was gegaan om aan de Rhetoric School, het Romeinse equivalent van de universiteit, te gaan studeren. Nu, eind 20-begin 30 en gretig om zijn zeurende moeder te ontsnappen, vertelde Augustinus haar op een dag dat hij naar de dokken ging om 'een vriend' uit te kijken. In plaats daarvan zeilde hij zelf weg... naar Rome! St. Monica volgde. Maar toen ze in Rome aankwam, was Augustinus al naar Milaan vertrokken voor een betere baan: een keizerlijke benoeming tot hoogleraar. St. Monica volgde. In Milaan kwam Augustinus onder invloed en raakte bevriend met de aartsbisschop van Sint Ambrosius. Het was een keerpunt in de spirituele ontwikkeling van de toekomstige heilige. + De Heer werkt op mysterieuze manieren. St. Ambrose werd de spirituele raadgever van St. Monica en Augustinus' Christelijke vaderfiguur. St. Monica en haar zoon verzoenden zich. Ze brachten zes harmonieuze maanden door in een landhuis in Cassiciacum (het huidige Cassago Brianza in Lombardije) terwijl Augustinus zijn voordoopinstructies in het Geloof voltooide. En in 386 werd Augustinus (samen met zijn zoon Adeodatus en zijn vriend Alypius) samen met zijn opgeluchte moeder gedoopt in de kerk van Johannes de Doper door Sint Ambrosius. + In zijn Confessions (IX, 10), een openhartig verslag van zijn overtredingen en bekering, herinnert St. Augustinus zich hoe hij en zijn moeder toen naar Afrika vertrokken. Na het bereiken van Ostia, de haven van Rome, na een moeilijke reis, het paar nam onderdak bij een comfortabel huis. Een 14e-eeuwse monnik Jordan van Quedlinburg, die een leven van Sint-Augustinus schreef, vatte later de passage en haar ervaring samen in vier woorden schrijven "[col]loquebantur soli valde dulciter", dat is ‘ze spraken alleen lieflijk samen’ van het eeuwige leven van de heiligen in de hemel. + In de Belijdenissen, SS. Monica en Augustinus stonden bij een raam met uitzicht op een centrale binnentuin van een typisch peristyle Romeins huis. In dit prachtige afbeelding worden ze diep in gesprek afgebeeld op een veranda met uitzicht op het zee. St. Monica zit op een marmeren bank en is gekleed in een violette mantel met een smaragdgroene voering over een roodroze mantel. Ze draagt een witte sluier en haar hoofd is omgeven door een halo in smaragdgroen met geel-groene stralen. Ze gebaart bezield met beide handen omhoog in het retorische gebaar van smeekbede of plechtige smeekbede jegens haar zoon. Augustinus is anachronistisch getinte en gekleed in de zwarte gewoonte van zijn - de Augustijnse - orde. De zwarte galero van een priester - een laag gekroond, breed kerkelijk pet - ligt op de bank achter hem. Hij zou het kloosterleven niet leiden en geen priester worden tot na zijn terugkeer naar Afrika (in ca. 388, respectievelijk 391). Gericht op spirituele zaken, worden de ogen van St. Augustinus opgetild naar de hemel. Zijn rechterhand rust op de balustrade en zijn linkerhand wordt opgetild in het retorische gebaar dat oproept tot stilte. Hij is bebaard en zijn hoofd is omgeven door een halo in donkerrood-roze met stralen in een lichtere tint van die kleur. Hemelse stralen van zacht geel licht stralen neer op de figuren van de twee heiligen door grijs-violette wolken in een aqua blauwe straallucht. Over het geheel genomen, is de scène een telescoop van het moeder-zoon relatie van de heiligen: de smeekbeden van Sint-Monica aan Augustinus om zijn wegen (het verleden) te herstellen; de intieme conversatie over spiritualiteit in Ostia (het cadeau), en de toewijding van Sint-Augustinus aan het religieus leven (de toekomst). + Vijf dagen later liep St. Monica - haar hartsverlangen bereikte, haar aardse werk eindigde - koorts op. Ze overleed in Ostia na een negen dagen durende ziekte. + Feesten: 27 augustus (St. Monica) en 28 augustus (St. Augustine) + Afbeelding Credit (SAU 047): Antiek devotionele print in chromolithografie van SS. Monica en Augustinus, getiteld Loquebantur soli valde dulciter ["Ze spraken zoet samen"], oorspronkelijk uitgegeven door de Socièté de St. Augustin, Brugge, België, eind 19e eeuw, uit het privé-collectie van de ontwerper van godsdienstige efemera.