Sasquatch-teller Snijplank

Het toont een nachtelijke ontmoeting met Sasquatch (Bigfoot) op een eenzame landelijke weg. Sasquatch is in silhouet tegen de koplampen van een auto. Tekst die "SASQUATCH" leest, wordt in gloeiend blauw en wit weergegeven. Als u in landelijke gebieden van de Pacific Northwest woont of reist, kunt u mogelijk een van de minder bekende soorten inheemse dieren in de regio tegenkomen. "Sasquatch" is een verengelste afgeleide van het woord "Sésquac" dat "wild man" betekent in een Salish Indiaanse taal. Sasquatch is een groot, harig aapachtig wezen, dat tussen de 6 en 10 voet hoog is, meer dan 500 pond weegt en bedekt is met donkerbruin of donkerrood haar. Vermeende getuigen beschrijven grote ogen, een uitgesproken wenkbrauwrug en een groot, laag geplaatst voorhoofd; de bovenkant van het hoofd is beschreven als rond en kam, vergelijkbaar met de sagittale kam van de mannelijke gorilla. Sasquatch heeft een sterke, onaangename geur. Enorme voetafdrukken waarvoor het wordt genoemd zijn zo groot als 24 inch lang en 8 inch breed. Vaak zijn er plukjes haar van een niet-geïdentificeerde primatensoort te vinden. De meeste wetenschappers zeggen dat Sasquatch, ook bekend als Bigfoot, niets anders is dan folkloret en toeschrijven waarnemingen of voetafdrukken aan verkeerde identificatie of hoaxes. Sommige wetenschappers, zoals Jane Goodall, geloven echter dat het kan bestaan. Een theorie suggereert dat Sasquatch een overblijfsel is van oude mensachtigen die vanuit Eurazië Noord-Amerika bereikten via de Beringlandbrug tijdens een periode van ijstijd. Verhalen over Sasquatch-achtige wezens zijn te vinden onder de inheemse bevolking van de Pacific Northwest. De legenden bestonden al voor een enkele naam voor het wezen. Ze verschilden in hun details zowel regionaal als tussen families in dezelfde gemeenschap. Soortgelijke verhalen zijn te vinden op elk continent behalve Antarctica, waaronder de Yeti van de Himalaya en de Australische Yowie. Leden van de Lummi vertellen verhalen over Ts’emekwes, de lokale versie van Bigfoot. De verhalen zijn vergelijkbaar met elkaar in termen van de algemene beschrijvingen van Ts’emekwes, maar details over het dieet en de activiteiten van het schepsel verschilden tussen de verhalen van verschillende families. Sommige regionale versies bevatten snode wezens. De stiyaha of kwi-kwiyai waren een nachtelijk ras dat kinderen werd verteld niet de namen van de monsters te zeggen, opdat de monsters niet zouden horen en een persoon zouden komen uitdrijven - soms om gedood te worden. In 1847 publiceerde Paul Kane verhalen over skoocooms, een ras van kannibalistische wilde mannen die op de top van de St. Helens leefden. De skoocoms werden eerder als bovennatuurlijk dan als natuurlijk beschouwd. Minder dreigende versies zoals die van dominee Elkanah Walker bestaan. In 1840 schreef Walker, een protestantse missionaris, verhalen over reuzen onder de indianen die in Spokane, Washington woonden. De indianen beweerden dat deze reuzen op en rond de toppen van nabijgelegen bergen leefden en zalm uit de netten van de vissers stalen. De lokale legenden werden in de jaren twintig van de vorige eeuw samengevoegd door J.W. Burns in een reeks Canadese krantenartikelen. Elke taal had zijn eigen naam voor de lokale versie. Veel namen betekenden iets naar het voorbeeld van "wild man" of "harig man", hoewel andere namen veelvoorkomende acties beschreven die het zou uitvoeren (bijvoorbeeld het eten van kokkels). Burns bedacht de term Sasquatch, die afkomstig is uit de Halkomelem sásq’ets (IPA: [ˈsæsqʼtsəts]), en gebruikte deze in zijn artikelen om een hypothetisch enkel type wezen te beschrijven dat in deze verschillende verhalen wordt weerspiegeld. Burns publiceerde zowel de legende als de nieuwe naam, waardoor het bekend werd in western Canada voordat het populair werd in de Verenigde Staten. BFRO biedt een gratis database aan individuen en andere organisaties. Hun website bevat rapporten uit heel Noord-Amerika die door onderzoekers zijn onderzocht om de geloofwaardigheid te bepalen.