Prairie Dog Briefkaart

Prairiehonden (genus Cynomys) begraven knaagdieren die inheems zijn voor de graslanden van Noord-Amerika. De vijf verschillende soorten prairiehonden zijn: met zwarte staart, met witte staart, Gunnison's, Utah en Mexicaanse prairiehonden. Het is een soort doodshoofd in de Verenigde Staten, Canada en Mexico. In Mexico worden prairiehonden voornamelijk aangetroffen in de noordelijke staten, die aan het zuidelijk uiteinde van de Grote Meren liggen: noordoostelijk Sonora, noordelijk en noordoostelijk Chihuahua, noordelijk Coahuila, noordelijk Nuevo León en noordelijk Tamaulipas. In de VS liggen ze voornamelijk ten westen van de Mississippi-rivier, hoewel ze ook zijn geïntroduceerd in een paar oostelijke gemeenten. Ze zijn herbivoren. Prairiehonden worden genoemd voor hun habitat en waarschuwingsroep, wat lijkt op de schors van een hond. De naam werd ten minste al in 1774 gebruikt. De 1804 tijdschriften van de Lewis en Clark Expedition merkt op dat ze in september 1804 een dorp ontdekten van een dier dat de Fransen de Prairie Dog noemen. Het genus Cynomys komt uit het Grieks voor "hondenmuis". In bedrijven die grote aantallen cellen in een gemeenschappelijke ruimte gebruiken, gebruiken de werknemers soms de term prairie die naar de actie van verscheidene mensen verwijst die gelijktijdig over de muren van hun cellen kijken als reactie op lawaai of andere afleiding. Men denkt dat deze actie lijkt op de verrassende reactie van een groep prairiehonden. De zwarte prairiehond (Cynomys ludovicianus) werd in 1804 voor het eerst beschreven door Lewis en Clark tijdens de expeditie met Lewis en Clark[2] Lewis beschreef deze in 1806 nader en noemde het de "barkeekhoorn".[4] ORDER RODENTIA Suborder Sciuromorpha FAMILY SCIURIDAE. (eekhoorns, chipmunken, marmots en prairiehonden) Subfamilie Xerinae Genus Cynomys Gunnison's prairie dog, Cynomys gunnisoni White-tailed prairie dog, Cynomys leucurus Black-tailed prairie dog, Cynomys ludovicianus Mexican prairie dog, Cynomys mexicanus Utah prairie Cynomys parvidens Ongeveer 14 andere genera in de subfamilie Prairie-honden zijn voornamelijk herbivoren, hoewel ze sommige insecten eten. Zij voeden zich hoofdzakelijk met grassen; in de herfst eten ze bladforbs . In de winter vullen zogende en drachtige vrouwen hun diëten aan met sneeuw voor extra water[6]. Zij zullen ook wortels, zaden, vruchten en knoppen eten. Grassen van verschillende soorten worden gegeten. Zwarte prairiehonden in Zuid-Dakota eten westerne blauwe gras, blauwe grama, buffelgras, zes weken zwenkgras en tumblegras, terwijl Gunnison's prairiehonden konijnenbekken, bloedwieren, dandelions, saltbush en cacti eten naast buffelgras en blauwe grama. Prairiehonden leven voornamelijk op hoogten die variëren van 2.000 tot 10.000 ft boven het niveau van het zee. De gebieden waar zij wonen kunnen in de zomer net zo warm worden als 100°F en in de winter net zo koud als -35°F. Aangezien prairiehonden in gebieden leven die vatbaar zijn voor milieurisico's, zoals hagelbuien, blaren en overstromingen, evenals droogte en prairiebranden, bieden burgen een belangrijke bescherming voor hen. Prairie-hondenbogen kunnen dienen om de temperatuur te beheersen, aangezien ze in de winter 5-10 °C en in de zomer 15-25 °C zijn. Prairie-hondentunnelsystemen helpen het regenwater in de watertafel te brengen om afspoeling en erosie te voorkomen, en kunnen ook dienen om de samenstelling van de bodem in een regio te veranderen door bodemverdichting die het gevolg kan zijn van het grazen van vee tegen te gaan. Prairie-hondenbogen zijn 5-10 m lang (16-33 ft) en 2-3 m (6-10 ft) onder de grond. De toegangsgaten hebben doorgaans een diameter van 10-30 cm (4-12 inch). Prairie-hondenboeien kunnen tot zes ingangen hebben. Soms zijn de ingangen gewoon vlakke gaten in de grond, terwijl ze op andere momenten worden omringd door bodemheuvels die als kussen worden achtergelaten of hard worden ingepakt. Sommige mounds, die gekend worden als koepelaars, kunnen tot 0.2-0.3 m (8-12 in) hoog zijn. Andere monden, gekend als velgkraters, kunnen tot 1 m zijn. Stomkraters en velgkraters dienen als observatieposten die door de dieren worden gebruikt om op roofdieren te letten. Ze werken ook om de burgen te beschermen tegen overstromingen. De gaten zorgen mogelijk ook voor ventilatie wanneer de lucht door de koepelaar komt en door de velgkrater vertrekt, wat een bries door de boorgang veroorzaakt. Prairie-hondenrijen bevatten kamers om bepaalde functies te vervullen. Ze hebben kleuterkamers voor hun jongen, 's nachts kamers en kamers voor de winter. Zij bevatten ook luchtkamers die kunnen functioneren om de boer tegen overstromingen te beschermen en een luisterpost voor roofdieren. Wanneer prairiehonden zich verbergen voor roofdieren, gebruiken ze minder diepe kamers die meestal een meter onder het oppervlak zijn. Kwekerkamers zijn meestal dieper, twee tot drie meter onder het oppervlak.