Originele Michelangelo-verf in sistin chapel Rome Magneet

Michelangelo di Lodovico Buonarroti Simoni (Italiaans: [mikeˈlandʒelo di lodoˈviːko ˌbwɔnarˈrönnarɔti silando di lodoː ˈ ːvi); (Rome, 6 maart 1475 - Rome, 18 februari 1564) was een Italiaans beeldhouwer, schilder, architect en dichter uit de hoge renaissance die een ongekende invloed uitoefende op de ontwikkeling van de Westerne kunst[1]. Hij werd beschouwd als de grootste levende kunstenaar tijdens zijn leven en werd sindsdien beschreven als een van de grootste kunstenaars aller tijden.[1] Ondanks het feit dat hij weinig uitstapjes maakte buiten de kunsten, was zijn veelzijdigheid in de disciplines die hij aannam zo groot dat hij vaak wordt beschouwd als een kanshebber voor de titel van het archetypische renaissance-man, samen met zijn rivaal en mede-Florentijnse Medici-klant, Leonardo da Vinci. Een aantal werken van Michelangelo op het gebied van schilderkunst, beeldhouwkunst en architectuur behoren tot de beroemdste die er bestaan.[1] Zijn oeuvre op alle gebieden van belang was wonderbaarlijk; gezien de enorme hoeveelheid bewaard gebleven correspondentie, schetsen en herinneringen die in aanmerking werden genomen, is hij de best gedocumenteerde kunstenaar van de 16e eeuw. Hij beeldhouwde twee van zijn bekendste werken, de Pietà en David, voor zijn dertigste. Ondanks zijn lage dunk van schilderen, creëerde Michelangelo ook twee van de meest invloedrijke fresco's in de geschiedenis van de Westerne kunst: de scènes uit Genesis op het plafond van de Sixtijnse Kapel in Rome en het Laatste Oordeel op de altaarmuur. Als architect was Michelangelo een pionier in de maniëristische stijl van de Laurentian Library. Op 74-jarige leeftijd volgde hij Antonio da Sangallo de Jongere op als architect van de Sint-Pietersbasiliek. Michelangelo transformeerde het plan zodat het westerne einde klaar was voor zijn ontwerp, net als de koepel, met enkele aanpassingen, na zijn dood. Michelangelo was de eerste Westerne kunstenaar wiens biografie werd gepubliceerd toen hij nog leefde.[2] Twee biografieën werden zelfs tijdens zijn leven gepubliceerd; een ervan, door Giorgio Vasari, stelde dat hij het toppunt van alle artistieke prestaties was sinds het begin van de Renaissance, een standpunt dat eeuwenlang van kracht bleef in de kunstgeschiedenis. In zijn leven werd hij vaak Il Divino ("de goddelijke") genoemd.[3] Een van de kwaliteiten die zijn tijdgenoten het meest bewonderden was zijn terribilità, een gevoel van ontzagwekkende grandeur. De pogingen van latere kunstenaars om de gepassioneerde en zeer persoonlijke stijl van Michelangelo te imiteren[4] resulteerden in het maniërisme, de volgende grote stroming in de Westerne kunst na de Hoge Renaissance. door wiipedia.org