Onze Lieve Vrouw van Altijddurende Hulp Icoon. Canvas Afdruk

Het vroegste schriftelijke verslag van het afbeelding komt van een Latijns en Italiaans plaatje in de kerk van San Matteo in Via Merulana, waar het voor het eerst werd vernederd door het publiek in 1499. De schrijfster van het pictogram is onbekend, maar volgens een perkament bij het schilderij[8] dat het pictogram vergezelde, werd het gestolen door een handelaar die vanuit Kreta naar Rome varen, ook wel Candia of Heraklion genoemd. Na het stelen van het pictogram, zeilde de verouderende handelaar en verborg het pictogram terwijl het reizen bij zee, tot een storm hard sloeg en de zeelieden met het pictogram voor hulp beden. Toen de koopman in Rome aankwam, werd hij ziek en als stervende wens vroeg hij een tweede koopman om het icoon in een kerk te plaatsen waar het zou kunnen dienen voor verering. Aanvankelijk was de handelaar aarzelend om het pictogram weg te geven en nam vier instanties [verduidelijking nodig] tot de tweede handelaar zijn vrouw over het pictogram vertrouwde. Toen ze het mooie icoon zag, weigerde de vrouw het aan de kerk te geven, maar ze hing het thuis op. Later zou de Maagd Mary naar verluidt naar de dochter van de koopman, de grootmoeder en de buurman zijn verschenen, die erop aandrong dat het icoon naar een parochie zou worden omgedraaid. De Maagd Maria leek het meisje te vertellen dat het pictogram moest worden geplaatst tussen de basilica's van St. Mary Major en St. John Lateran. De vrouw gaf het icoon aan de Augustinische Vrienden. Op 27 maart 1499 werd het icoon overgebracht naar de kerk van San Matteo, waar het 300 jaar bleef. Het afbeelding heette toen de Madonna di San Matteo.