Mikoyan-Gurevich MiG-3 Sovjet-luchtmacht T-shirt

De Mikoyrovitsj MiG-3 (Russisch: М: и о -) was een sovjetjager-interceptor die tijdens de Tweede Wereldoorlog werd gebruikt. Het was een ontwikkeling van de MiG-1 door de OKO (opytno-konstruktorskij otdel — Experimental Design Department) van Zavod (Factory) nr. 1 in Moskou om problemen op te lossen die tijdens de ontwikkeling en de exploitatie van de MiG-1 werden vastgesteld. Op 20 december 1940 verving zij de MiG-1 op de productielijn in fabriek nr. 1 en in 1941 werd zij in grote aantallen gebouwd, voordat fabriek nr. 1 werd omgebouwd tot Ilyushin Il-2. Op 22 juni 1941 waren bij het begin van de operatie Barbarossa ongeveer 981 in dienst van de Sovjet-luchtmacht (VVS), de Sovjet-luchtverdedigingsmacht (PVO) en de Sovjet-Naval Aviation. De MiG-3 was moeilijk in vredestijd te vliegen en nog veel meer in gevechten. Oorspronkelijk ontworpen als jager-interceptor op grote hoogte, bevond de gevechten over het oostfront zich over het algemeen op lagere hoogten, waar het minder was dan de Duitse Messerschmitt Bf 109 en de meeste van zijn Sovjetcongressen. Het werd in het najaar van 1941 ook in dienst genomen als vechtbommenwerper, maar het was daar even ongeschikt voor. De verliezen in de gevechtsstrijd waren zeer hoog, in procenten het hoogste van alle VVS-strijders, met 1.432 neergeschoten[1]. De overlevenden waren geconcentreerd in het VVB, waar de nadelen minder groot waren, terwijl de laatste voor het einde van de oorlog uit dienst werd genomen.