Mijn kleine Runner, Maggie Briefkaart

Dit is een gescande foto uit ongeveer 1987. Dit is Maggie (1984-2000). Ze was vooral Lab. Ze was van de straat, vond een wasbeurt voor een auto op ongeveer vijf maanden. Als volwassene woog ze ongeveer 20 lbs. minder dan Mozes (~70) en hield van rennen. Toen ze ongeveer 1,5 jaar was, rende ze twee mijl met de zoon van een van mijn vrienden die op de rails liep. Ze ging uit op een lager tempo dan 5 minuten. Hij moest haar afremmen en ze kwam om 11:31 uur binnen voor twee mijl. Ze rende ongeveer 25 mijl per week. Ze hield van ras en trok altijd mensen over het spoor. Ze is ongeveer drie in dit afbeelding. Ze ging verder met ongeveer acht van haar eigen aardewerk dat ze won in races, plus veel hondenvoer, een dierenverzekering (die ze niet nodig had omdat ze zo gezond was), enz. Ze ontving ook post omdat haar naam op een aantal computerlijsten stond. Ze was zo populair dat mensen tegen haar zeiden: "Hi Maggie!" en toen dachten andere mensen dat mijn naam Maggie was. Een grappig verhaal over Maggie is dat we na een hondenrace rondstonden terwijl ze prijzen uitreikten. Telkens als de menigte begon te klappen, begon Maggie te blaffen en te grazen. Na een paar keer was er geen enkele fout dat dat haar manier was om binnen te komen, omdat ze niet kon klappen, en mensen lachten en werden er helemaal uit geschopt. Maggie hield van mensen. Als ze haar negeerden, ging ze omhoog en sloeg ze haar neus op hun been en begonnen mensen meestal te lachen. Ze was super lief. Ik had niet één gevecht in haar hele leven. Maggie rende van ongeveer okt. tot april toen de tempels meestal onder de 70 lagen en in warm weer liepen. Ze rende tot ze ongeveer 10 was en bleef van haar wandelingen houden. We kregen Myrtie toen ze bijna 12 was en het werkte goed omdat Myrtie niet echt gebouwd was voor het runnen en ze beiden genoten van wandelingen. Maggie hielp Myrtie uit te zoeken bij PALS. We namen haar mee naar PetsMart voor haar input. Ze keerde haar terug op twee puppies (één was echt hyper). Toen pakte mijn man Myrtie op en Maggie deed alsof ze haar leuk vond. Ze bleef naar haar kijken en haar zochten. Wat ze echt leuk vond, waren alle kinderen die in de winkel kwamen. Ze was een kind magneet. Uiteindelijk leerde ze Myrtie hoe ze moest waken, enz. en ze liet Myrtie overnemen terwijl ze ze aanviel. De laatste keer dat Maggie een drie kilometer lange lus liep, was op een koude dag toen ze ouder was dan 14. Het was haar idee. Myrtie gedroeg zich als "Goed verdriet! Hoe ver is dit?" Maggie ging op 16 toen ze stierf. Haar kleine hart was het laatste wat je moest doen, letterlijk en figuurlijk. Ze was ongeveer 108 in mensenjaren... toen ze stierf.