Lees alstublieft ... sleutelhanger

Dit zou natuurlijk voor een bakkerij of wie dan ook kunnen zijn. Maar als later leraar kunst in het leven, na diploma's en carrières in de bedrijfskunst, heeft het een speciale betekenis voor mij. Ik wou dat elke leraar elke ochtend de deur van het klaslokaal opende om hieraan te herinneren. Het zou perfect zijn voor de administratie om uit te leggen en te geven aan het personeel. Om die reden zal ik mijn percentage op 5% houden. Toen ik werd aangenomen als kunstleraar op de middelbare school (en soms op de middelbare school) op de nieuwe school in mijn omgeving, vroeg een schoolhoofd die ik aanbid welke ervaring ik had met de middelbare schoolleeftijd. Ik antwoordde dat ik geen ervaring had met de middelbare schoolleeftijd; ECHTER, ik had het gevoel dat die leeftijd ons meer dan wie ook nodig heeft, omdat het een lastige leeftijd in hun leven is ... en ze zullen ons niet laten weten dat ze ons nodig hebben, en ik geloof dat. Mijn schoolvolk had extreem rijke geprivilegieerde kinderen, veel meer dan de norm, en ik zag af en toe, ze werden behandeld alsof ze uitzonderlijk waren ... en we hadden de extreme andere mate van armoede (maar zo velen van hen waren rijk in erfgoed en familie liefde). Ik hield echt van al mijn studenten. Een stoere achtste klas jonge dame die je nooit zou laten weten dat haar gevoelens me erg leuk vonden ondanks haarzelf. Ik grijnst aan haar te denken. Ze was een taaie koek! Met dat in gedachten, schokte het me op een dag toen ze uit het niets tegen me praatte, wat nog nooit was gebeurd. Ik wist dat er iets moest zijn dat haar niet verwant was aan mij, ik was geschokt, maar keek haar aan en zei niets. Ze stampte weg, en het viel me op dat ze niet naar haar tafel ging; ze ging liever alleen naar een achtertafel in mijn drukke kamer ... en deed haar hoofd naar beneden. Ze huilde, en ik weet dat haar tranen voortkwamen uit onbeleefd zijn tegen me en er spijt van hebben (anders had ze kunnen praten met de adviseur, een vriend, tegen mij, enz.). Ik haalde in mijn tas een koekje tevoorschijn dat een ouder me die ochtend had gegeven, liep naar de achtertafel en zat recht tegenover haar totdat ze haar hoofd opstak, en ze vroeg: "WAT wil je?" Ik antwoordde dat ik haar gewoon een koekje wilde geven, omdat ik wist dat ze overstuur was. Ze vroeg waarom ik haar een koekje wilde geven nadat ze tegen me schreeuwde... waarop ik antwoordde: "Iedereen verdient een koekje." Terwijl ik de kamer rondliep om anderen te helpen, zat ik aan mijn bureau om wat stiften te halen, en ze kwam naar me toe en (HEEL ANDERS DAN HAAR) hing naar me om me te knuffelen ... en we lachten allemaal toen de stoel praktisch omsloeg. Ze vond niet dat ze het verdiende, maar voor mij wel. Alle kinderen wel. Het is niet het koekje. Ze laten weten dat ze allemaal verdiend en geweldig zijn. Bedankt dat je dit hebt gelezen en voor al je studenten hebt gezorgd. Wis de computer cookies en kom naar Zazzle via mijn adres als het me helpt: wis de cookies en bezoek Zazzle via mijn adres als het me een beetje helpt, Sharon Rhea Ford, NBCT-Art .... https://www.zazzle.com/store/sharonrhea?rf=238102717089006821 ... Ik heb verschillende zeer populaire school collecties 1,2,3,4,5,6, enz. - allemaal niet in orde sinds een update, dus kijk door mijn COLLECTIES.