Ik heb Matthew Cuthbert's Shirt overleven

Wanneer tragische dingen gebeuren, herinneren we ons meestal waar we waren en hoe we ons voelden. Ik was 10 jaar oud de eerste keer dat ik Ken Sullivan's Anne of Green Gables zag. Ik huilde toen Matthew Cuthbert stierf. Ik had het gevoel dat ik een geliefde had verloren. Sindsdien heb ik Anne van Green Gables vele malen gelezen. Ik huilen altijd als Matthew weggaat. M'n dochters zetten me er wat aan, maar ze huilden ook toen ik het boek aan hen las. Het is een herinnering dat we het voorrecht hebben om van hen te houden die ons in tranen achterlaten bij hun overgang. Echte of fictieve, we zijn beter omdat we geliefde mensen (en personages) hebben die ons met zoveel moed verlaten om te rouwen.