Het martelaarschap van Thomas Becket (M 031) Mok

Op zijn kerstrechtbank van 1170 in Bures, Normandië, in een soort woede, had Henry II, koning van Engeland, een lans gebroken tegen Thomas Becket, zijn vroegere vriend, een eenmalige kanselier, en de huidige aartsbisschop van Canterbury kwam onlangs terug uit ballingschap. Er wordt gezegd dat hij zijn arrestatie beëindigde: "Zal niemand me van deze turbulente priester ontdoen?" Vier van zijn ridders hadden zijn woorden opgevat als een niet zo subtiele oproep tot actie tegen het prelaat. Slechts enkele dagen later, op 29 december, lag Becket dood - zijn hersenen verspreidden zich over de vloer van zijn kathedraal. Het was een moord die de middeleeuwse christendom deed schudden. + Er zijn verschillende hedendaagse geschreven versies van de brutale moord, met name de ooggetuigenverslag van Edward Grim, Becket's vervangende kruisdrager op die noodlottige dag. Deze visuele weergave van c. 1471, geschilderd tijdens de heerschappij van Henry V, is een kleurrijkere, grafische, en gedetailleerde één dan onze eerste (vergelijk M 030). Dit kleine, Tudor-eiken paneel schildert - nu veel verslechterd - eens over de graftombe van Henry IV in Canterbury opgehangen, waar het nog wordt bewaard. Het werd gecombineerd met een ander schilderij van dezelfde periode dat de Penance of Henry II weergeeft (zie M 033). + Er zij op gewezen dat het niet altijd mogelijk is de tekst te combineren met de kunst. De details variëren-niet verrassend gezien de omstandigheden, de verstreken tijd, en artistieke vergunning. + Hier is Sir William Tracey met het rode en gele aangelaagde schild en het bloedvergieten zwaard afgebeeld als het al de eerste zwemmen bij Becket heeft genomen, waarbij hij zijn pet van zijn hoofd heeft geklopt en de monnik Edward Grim in de voortuin heeft verwond. Nu hij achter het altaar stond, had Grim geprobeerd om de doortastende klap af te wenden met Becket's eigen crosier zonder resultaat. Grim, die oogcontact maakt met Tracey, reageert met pijn aan zijn wond en horror op de aanval. De tweede nacht, Sir Reginald FitzUrse, die waarschijnlijk de leider van de samenzweerders was, is identificeerbaar door de beren op zijn jas, dat wil zeggen de tuniek die door een nacht over zijn armband wordt gedragen. FitzUrse stakt de top van Becket's hoofd die de aartsbisschop op zijn knieën brengt. Bloeding uit de huid, Becket knieels rechtop in een gebeden houding en aftreden. Sir Richard Brito (of de Breton) in de loodhelm en de omhulling met een ontwerp van de koppen van de gemuilde beren of beren, legt de laatste slag, een zijdelingse snede. Toch wordt het hier niet weergegeven met de eigenlijke beroerte: Brito heeft het kranium van Becket die zijn zwaard breekt op de steenbedekking in het proces, daadwerkelijk afgebroken! Terwijl hij opzij staat in de blauwe jas, met een vlooer-de-lys in elke fret, begint Sir Hugh de Morville net zijn zwaard uit een rode scabard te halen. Van de vier ridders stak alleen de Morville niet in de aartsbisschop, maar hield het publiek tegen om zijn hulp te zoeken. Een vijfde persoon die hier gewoonlijk niet wordt getoond en niet wordt getoond, een geestelijke genaamd Hugh of Horsea, plaatste zijn voet op Becket's nek en verspreidde zijn hersenen en bloed met het uiteinde van zijn zwaard over de vloer en riep op: "Laten we weg, ridders; hij zal niet meer opstaan." + De tekst achter de cijfers blijft onlosmakelijk. + St. Thomas Becket is beschermheer van seculiere geestelijkheid. + feast: December 29 + Afbeelding Credit (M 031): Detail of The Martyrdom Saint Thomas of Canterbury, color engraving by J. Carter, 1786, from the Wellcome Collectie (Wellcome Library no. 7281i). Attributie 4.0 International (CC BY 4.0). De losse afdruk zou afkomstig zijn van John Carter's book Specimens of Ancient Painting and Sculpture (Vol.1; Londen, 1780, 1787), f. p. 60. Onze beschrijving verschilt enigszins van de uiteenzetting van de rev. Milner van St. Peter's House in Winchester in het boek op blz. 57-58. De onze is gebaseerd op de ooggetuigenrekening van Grim en een studie van de heraldry.