Franz Marc - Caliban Tempest Shakespeare 1914 Stropdas

ArtistMarc, Franz TitleDeutsch: Caliban, Figurine für Shakespeares"Sturm"Year 1914 TechniqueDeutsch: Papier AfmetingenDeutsch: 46 × 39,5 cm... Caliban is een van de belangrijkste tegenstanders van William Shakespeare's spel The Tempest. Hij wordt wel een kalvaluna/moonkalf genoemd, een gekrenkt monster, maar hij is de enige menselijke inwoner van het eiland die anders "geen eer heeft met een menselijke vorm" (Prospero, I.2.283). In sommige tradities is hij afgebeeld als een wild man, een misvormd man, een beest man, of soms als een mix van vis en man, die voortkomt uit de verwarring van twee van de personages over wat hij is, en die gevonden wordt op een verlaten eiland. Caliban is de zoon van de vaste vrouw Sycorax door (volgens Prospero) een duivel. Sycorax, verbannen uit Algiero, bleef op het eiland, was zwanger van Caliban, en stierf voor de komst van de Prospero. Caliban noemt Setebos de god van zijn moeder. Prospero legt zijn harde behandeling van Caliban uit door te beweren dat Caliban, nadat het hem aanvankelijk had beangstid, had getracht Miranda seksueel aan te vallen. Caliban bevestigt dit grof, gezegde dat als hij niet was tegengehouden hij het eiland zou hebben bevolkt met een ras van Calibans. Prospero pakt vervolgens Caliban in en martelt hem. Caliban, die zich bewust is van Prospero, neemt Stephano, een van de schipbreukelingen, als god en als zijn nieuwe meester, na een deel van Stephano's alcohol te hebben gekregen. Caliban dringt er bij Stephano op aan om Prospero te doden en de heer van het eiland te worden. zijn niet aangedaan; het eiland zit vol geluiden , geluiden en zoete stoelen , die geen genoegen nemen en geen pijn doen . Soms zullen duizend twee instrumenten omhelzen over mijn oren. En soms zegt dat als ik wakker was na een lange slaap, ik weer zal slapen. Toen droomde de wolken dat ze open zouden gaan, en show rijkt op me af, dat toen ik wakker werd, ik huilde om weer te dromen. William Shakespeare (gebaptized 26 april 1564; 23 april 1616) was een Engelstalige dichter en toneelschrijver, die algemeen wordt beschouwd als de grootste schrijver in de Engelse taal en de vooraanstaande toneelschrijver ter wereld. Shakespeare draaide zich uiteindelijk om romance of tragicomedie en maakte nog drie belangrijke toneelstukken af: Cymbeline, The Winter's Tale en The Tempest, en de samenwerking, Pericles, Prins of Tire. Hij was oprichter van "Der Blaue Reiter" ("De blauwe Rider"), een almanak waarvan de naam later synoniem werd met de cirkel van kunstenaars die eraan meewerken. Franz Marc is geboren in 1880 in de Duitse stad München. Zijn vader, Wilhelm, was een professionele landschapsschilder, en zijn moeder Sophie was een strikte Calvinist. In 1900 begon hij te studeren aan de Academie voor schone kunsten in München, waar zijn leraren Gabriel von Hackl en Wilhelm von Diez zouden omvatten. In 1903 en 1907 bracht hij tijd door in Frankrijk, met name in Parijs, waar hij de musea van de stad bezocht en veel van de afbeeldingen kopieerde. In Parijs bezocht hij artistieke cirkels die hem in contact brachten met een aantal kunstenaars, waaronder Sarah Bernhardt, en hij ontdekte een sterke affiniteit voor het werk van Vincent van Gogh. In deze periode was Marc betrokken bij een aantal stormachtige relaties, waaronder een jarenlange affaire met Annette von Eckardt, een gehuwde oudjarige negen jaar van zijn ouder, en twee huwelijken, eerst met Marie Schnuer en vervolgens met Maria Franck. In 1906 reisde hij samen met zijn broer, een Byzantijnse uit de handel, naar Saloniki, Mount Athos en diverse andere locaties. Marc ontwikkelde in 1910 een belangrijke vriendschap met de kunstenaar August Macke. In 1911 vormde hij de Der Blaue Reiter artiest cirkel met Macke, Wassily Kandinsky, en andere artiesten die besloten om zich uit te splitsen van de Neue Künstlervereinigung-beweging. Hij toonde een aantal van zijn werken tijdens de eerste tentoonstelling van de Der Blaue Reiter in de Thannhauser Galleries in München tussen december 1911 en januari 1912. De tentoonstelling was de top van de Duitse expressionistische beweging en werd ook getoond in Berlijn, Keulen, Hagen en Frankfurt. In 1912 ontmoette Marc ook Robert Delaunay, wiens gebruik van kleur en futuristische methode een belangrijke invloed had op het werk van Marc. Marc werd beïnvloed door futurisme en cubisme, en zijn kunst werd stijf en abstract in de natuur. Zijn naam stond op een lijst van opmerkelijke kunstenaars die uit de Eerste Wereldoorlog moesten worden teruggetrokken. Voordat de bevelen werden uitgevoerd, werd hij in het hoofd geslagen en onmiddellijk gedood door een schelpdier tijdens de slag om Verdun (1916). Marc maakte 60 prints, in houthakken en lithografie. Het meeste van zijn volwassen werk portretteert dieren, meestal in natuurlijke omstandigheden. Zijn werk wordt gekenmerkt door een heldere kleur, een bijna cubistische weergave van dieren, een uitgesproken eenvoud en een diep gevoel van emotie, die zelfs in zijn eigen tijd in invloedrijke kringen tot uiting kwam. Marc gaf ook een emotionele betekenis of doel aan de kleuren die hij gebruikte in zijn werk, blauw zou worden gebruikt voor mannelijkheid en spiritualiteit, geel was vrouwelijk plezier en rood zou het geluid van geweld omgeven. Het werk van Marc is niet onopgemerkt gebleven door de nationale socialisten. in 1936 en 1937 werd hij door de nazi's veroordeeld als een "entarteter Künstler" ("degenerkunstenaar") en ongeveer 130 van zijn werken werden uit Duitse musea gehaald. Franz Marc's bekendste schilderij is waarschijnlijk Tierschicksale (ook wel bekend als Animal Destinies of Fate of the Animals), dat in het Kunstmuseum Basel hangt. Marc voltooide het werk in 1913, toen "de spanning van het dreigende cataclysme de maatschappij had gepervaagd", zoals een kunsthistoricaan opmerkte.[1] Op de achterkant van het canvas schreef Marc: "Und Alles Sein ist flammend Leid" ("En iedereen is een flamingerij"). Marc schreef aan zijn vrouw over het schilderij, dat tijdens de Eerste Wereldoorlog werd geschreven, "het is als een premonitie van deze oorlog, verschrikkelijk en verbijsterend. Ik kan me nauwelijks voorstellen dat ik het heb geschilderd." In oktober 1998 kregen verschillende schilderijen van Marc recordprijzen bij Christie's's kunstveilinghuis in Londen, waaronder Rote Rehe I (Red Deer I), dat verkocht werd voor $3,30 mrd. Dit record werd in oktober 1999 overschreden, toen Der Wasserfall (The Waterfall) door Sotheby's in Londen werd verkocht aan een particuliere inzamelaar voor 5,06 miljoen dollar. Deze prijs was een record voor het werk van Franz Marc en het Duitse schilderij van de 20e eeuw. EXPRESSIONISM Expressionisme was een culturele beweging, aanvankelijk in poëzie en schilderij, van oorsprong uit Duitsland aan het begin van de 20e eeuw. Zijn typische eigenschap is de wereld te cadeaus in een volstrekt subjectief perspectief, en ze met geweld te vervormen om een emotioneel effect te verkrijgen en persoonlijke ideeën en ideeën levendig over te dragen. Expressionistische artiesten probeerden de betekenis van "leven" en emotionele ervaring te uiten in plaats van fysieke realiteit. Expressionisme kwam voor de eerste wereldoorlog voor als een "avant-garde beweging" in poëzie en schilderij; in de jaren 1920 werd de populariteit van Weimar door een groot publiek gewaardeerd, met een hoogtepunt in Berlijn. Expressionisme wordt in veel kunstvormen tentoongesteld, waaronder: schilderij, literatuur, theater, film, architectuur en muziek. De term impliceert vaak emotionele angst. In het algemeen kunnen schilders zoals Matthias Grünewald en El Greco expressionist worden genoemd, maar in de praktijk wordt de term voornamelijk toegepast op werken uit de 20e eeuw. De nadruk van de expressionist op het individuele perspectief was ook een reactie op het positieve en andere artistieke bewegingen, zoals het naturalisme en het impressionisme. Der Blaue Reiter (De blauwe Rider) was een groep kunstenaars uit de Neue Künstlervereinigung München in München (Duitsland). Der Blaue Reiter was een Duitse beweging die van 1911 tot 1914 van kracht was en die fundamenteel was voor het expressionisme, samen met Die Brücke, die in 1905 in het leven werd geroepen. Les Fauves (Frans voor de Wilde Beasts) waren een kortstondige en losse groepering van jonge moderne kunstenaars uit de 20e eeuw, die in hun werk de nadruk legden op de schilderachtige eigenschappen en de sterke kleur boven de representationele of realistische waarden die behouden blijven door het impressionisme. Terwijl Fauvism als stijl ongeveer 1900 begon en na 1910 werd voortgezet, duurde de beweging als zodanig slechts drie jaar, 1905-1907, en had ze drie tentoonstellingen. De leiders van de beweging waren Henri Matisse en André Derain. DER BLAUE REITER Der Blaue Reiter (The Blue Rider) was een groep artiesten uit de Neue Künstlervereinigung München in München (Duitsland). Der Blaue Reiter was een Duitse beweging die van 1911 tot 1914 van kracht was en die fundamenteel was voor het expressionisme, samen met Die Brücke, die in 1905 in het leven werd geroepen. Wassily Kandinsky, Franz Marc, August Macke, Alexej von Jawlensky, Marianne von Werefkin, Gabriele Münter, Lyonel Feininger, Albert Bloch en anderen richtten de groep op naar aanleiding van de afwijzing van het schilderij van Kandinsky Laatste vonnis van een tentoonstelling. Der Blaue Reiter ontbeerde een centraal artistiek manifest, maar was gecentreerd rond Kandinsky en Marc. Paul Klee was er ook bij betrokken. De naam van de beweging is afkomstig van een schilderij van Kandinsky dat in 1903 werd gecreëerd (zie illustratie). Er wordt ook beweerd dat de naam afgeleid had kunnen worden van Marc's enthousiasme voor paarden en Kandinsky's liefde voor de kleur blauw. Voor Kandinsky is blauw de kleur van de spiritualiteit: hoe donkerder het blauw, hoe meer het het menselijk verlangen naar het eeuwige leven wekt (zie zijn boek uit 1911 over het Spiritueel in de kunst). Binnen de groep varieerden de artistieke benaderingen en doelstellingen van kunstenaar tot kunstenaar; de kunstenaars deelden echter de gemeenschappelijke wens om spirituele waarheden door middel van hun kunst tot uitdrukking te brengen, en geloofden in de bevordering van de moderne kunst; het verband tussen visuele kunst en muziek; de spirituele en symbolische kleurenverenigingen; en een spontane, intuïtieve benadering van schilderen. De leden waren geïnteresseerd in Europese middeleeuwse kunst en primitivisme, evenals in de hedendaagse, niet-figuurlijke kunstscène in Frankrijk. Als resultaat van hun ontmoetingen met cubistische, fauvistische en Rayonistische ideeën, gingen ze naar abstractie. Der Blaue Reiter organiseerde in 1911 en 1912 tentoonstellingen die Duitsland trokken. Ze publiceerden ook een almanak met hedendaagse, primitieve en volkskunst, samen met kinderschilderijen. In 1913 werden ze tentoongesteld in het eerste Duitse Herbstsalon. De groep werd verstoord door de uitbraak van de Eerste Wereldoorlog in 1914. Franz Marc en August Macke zijn omgekomen in het gevecht. Wassily Kandinsky, Marianne von Werefkin en Alexej von Jawlensky werden gedwongen terug te keren naar Rusland vanwege hun Russische staatsburgerschap. Er waren ook meningsverschillen binnen de groep. Als gevolg daarvan was Der Blaue Reiter van korte duur, die slechts drie jaar duurde van 1911 tot 1914. In 1923 vormden Kandinsky, Feininger, Klee en Alexej von Jawlensky Die Blaue (de Blauwe Vier) groep, die in 1924 samen in de Verenigde Staten werd tentoongesteld en voorgelicht. In de Städtische Galerie in de Lenbachhaus in München wordt een uitgebreid collectie schilderijen van Der Blaue Reiter tentoongesteld. PAINTINGPainting is een wijze van uitdrukking en de vormen zijn talrijk. Tekening, samenstelling of abstractie en andere esthetica kunnen dienen om de uitdrukkelijke en conceptuele intentie van de deskundige tot uitdrukking te brengen. Schilderijen kunnen van nature en representatief zijn (zoals in een stilstaand leven of landschapsschilderij), fotografisch, abstract zijn, worden geladen met verhalende inhoud, symboliek, emotie of politiek van natuur zijn. Het schilderen is de praktijk om verf, pigment, kleur of ander middel op een oppervlakte (steunbasis) toe te passen. In kunst, beschrijft de termijn zowel de handeling als het resultaat, die een schilderij wordt genoemd. Schilderijen kunnen voor hun ondersteuning oppervlakken hebben zoals muren, papier, doek, hout, glas, lak, klei of beton. Schilderijen kunnen met goudblad worden versierd en sommige moderne schilderijen bevatten andere materialen, zoals zand, klei en plakken papier. Een deel van de geschiedenis van het schilderen in zowel de oostelijke als de Westerne kunst wordt gedomineerd door spirituele motieven en ideeën; voorbeelden van dit soort schilderijen variëren van kunstwerken die mythologische figuren op aardewerk weergeven tot bijbelse scènes die op de binnenmuren en het plafond van de Sistine Chapel werden gemaakt, tot scènes uit het leven van Boeddha of andere scènes van oostelijke religieuze oorsprong. Een van de lopende en huidige richtingen in het schilderen aan het begin van de 21ste eeuw zijn zwart schilderen, hard-randschilderen, Geometrische abstractie, Toewijzing, Hyperrealisme, Photorealisme, Expressionisme, Minimalisme, Lyrische abstractie, Kunst op de Pop, Abstracte expressionisme, schilderij in het kleurenveld, neo-expressionisme, Collage, intermedia schilderij, Assemblage Leeftijd schilderen, Kunstschilderij Computer, Postmodern schilderen, Neo-Dada schilderen, Schilderen van Shaped canvas, milieumuurschilderij, traditioneel schilderij, Landschapsschilderij, Portret schilderen en verf-op-glas animatie. Ontwikkelingen in het oostelijke schilderij gaan historisch parallel met die in het Westerne schilderij, in het algemeen, een paar eeuwen eerder. Afrikaanse kunst, islamitische kunst, Indiase kunst, Chinese kunst en Japanse kunst hadden elk een belangrijke invloed op Westerne kunst, en uiteindelijk omgekeerd. De oudste bekende schilderijen zijn in de Grotte Chauvet in Frankrijk, volgens sommige historici ongeveer 32.000 jaar oud. Ze worden gegraveerd en geschilderd met rood, zwart pigment en show paarden, neushoorns, leeuwen, buffels, zoogdieren of mensen die vaak op jacht zijn. De eerste tekenen van schilderij zijn echter ontdekt in twee rotsschuilplaatsen in Arnhem Land, in Noord-Australië. In de onderste laag materiaal op deze plaatsen zijn er naar schatting 60.000 jaar oude gebruikte stukken ochre. Archeologen hebben ook een fragment gevonden van rotsschilderwerk in een kalksteen gesteente-schuilplaats in de Kimberley-regio van Noord-Western Australië, die 40.000 jaar oud is. Er zijn voorbeelden van grotschilderingen over de hele wereld — in Frankrijk, Spanje, Portugal, China, Australië, India, enz. In Westerne culturen zijn olieverfschilderijen en schilderijen van waterverven de bekendste media met rijke en complexe tradities in stijl en materie. In het Oosten domineerden inkt en kleurinkt historisch gezien de keuze van media met even rijke en complexe tradities. Verschillende soorten verf worden doorgaans geïdentificeerd door het medium waarin het pigment is gesuspendeerd of ingebed, dat bepalend is voor de algemene werkkenmerken van de verf, zoals viscositeit, mengbaarheid, oplosbaarheid, droogtijd, enz.