Flammarion Dome Poster - Flat Earth Dome

De Flammarion graving verscheen in C. G. Jung's Flying Saucers: A Modern Myth of Goods in the Skies (1959). De eerste kleurversie die gepubliceerd moet worden, is gemaakt door Roberta Weir en verspreid door Berkeley's Print Mint in 1970.[citaat nodig] Deze kleurenfoto heeft de meeste moderne variaties voortgebracht die sindsdien zijn doorgevoerd.[citaat nodig] Donovan's LP, Cosmic Wheels, gebruikte een uitgebreide zwarte en witte versie op zijn binnenste sleeve (een kunstenaar voegde de afbeelding toe om de verhoudingen van het verslagjasje te passen). Het afbeelding verscheen ook in "The Compleat Astrologer" (pg. 25) door Derek en Julia Parker in 1971. De Flammarion-graving verscheen op de cover van Daniel J. Boorstin's bestsellende geschiedenis van de wetenschap De ontdekkers, gepubliceerd in 1983. Andere boeken gewijd aan wetenschap die het als illustratie gebruikten zijn The Mathematical Experience (1981) door Philip J. Davis en Reuben Hersh, Matter, Space, and Motion: Theories in Antiquity and their Sequel (1988) door Richard Sorabji, Paradoxes of Free Will (2002) door Gunther Stent, en Uncentric aan de orde van de aarde: Copernicus en On the Revolutions of the Heavenly Spheres (2006) door William T. Vollmann. Enkele boeken gewijd aan mysticisme die ook de graving hebben gebruikt, zijn Love and Law (2001) van Ernest Holmes, Gnosticism: New Light on the Ancient Tradition of Inner Knowing (2002) van Stephan A. Hoeller en Practical Astrology (2008) van Priscilla Costello. Het afbeelding is weergegeven op de titelpagina van de score van Brian Ferneyhough's "Transit: Six Solo Voices and Chamber Orchestra", gepubliceerd door Edition Peters in 1975. Een interpretatie van het afbeelding werd gebruikt voor de geanimeerde sequentie over het kosmologische zicht van Giordano Bruno in de première van de tv-serie Cosmos van 9 maart 2014: A Spacetime Odyssey, georganiseerd door astrofysicus Neil de Grasse Tyson. Die tv-serie was gewijd aan de popularisering van wetenschap en astronomie, net zoals Flammarion's eigen werk 150 jaar daarvoor had. Sommige commentatoren beweerden dat Flammarion het afbeelding heeft geproduceerd om de mythe te propageren die middeleeuwse Europeanen wijd en zijd als vlakke aarde beschouwden[16]. In zijn boek praat Flammarion echter nooit over de geschiedenis van overtuigingen over de vorm van de aarde. Zijn tekst suggereert dat het afbeelding slechts een fantastische illustratie is van het valse uitzicht van de hemel als een ondoorzichtige barrière. EN ZIJN NAAR MIJ ZIET HOOFDZAKELIJK ALS EEN KRACHTIG AFBEELDING OM OP UW WALLEN TE HANGEN EN TE KIJKEN NAAR EEN SCHADE VAN DE ECHTE WERELD