Emancipation Proclamation Type 1864 Stropdas

"Leland-Boker Authorized Edition", gedrukt in juni 1864). De Emancipation Proclamation was een bevel dat op 1 januari 1863 tijdens de Amerikaanse burgeroorlog door President Abraham Lincoln werd uitgevaardigd aan alle segmenten van de Amerikaanse uitvoerende macht (met inbegrip van het leger en de marine). Het was gebaseerd op het grondwettelijk gezag van de president als opperbevelhebber van de strijdkrachten; het was geen wet die door het Congres werd aangenomen . Het kondigde aan dat alle volgelingen in het confederale gebied voor altijd vrij zouden zijn en gelastte het leger (en alle segmenten van de uitvoerende tak) om alle mensen die in tien staten gevangen zitten die nog in opstand waren, vrij te laten, zodat ze 3,1 miljoen van de 4 miljoen slaven in de VS zouden krijgen. De proclamatie kon niet worden afgedwongen in gebieden die nog in opstand zijn, maar omdat het leger de controle over de confederatieve regio's nam, ves in die regio ' s werden geëmancipeerd in plaats van teruggestuurd naar hun meesters . Van 20.000 tot 50.000 voormalige slaven in regio's waar de rebellen al gematigd waren, werden onmiddellijk geëmigreerd en meer dan 3 miljoen werden geëmancipeerd naarmate het leger van de Unie verder ging. De proclamatie was niet van toepassing op de vijf slavenstaten die niet in opstand waren, noch op de meeste regio's die reeds door het EU-leger worden gecontroleerd; Er zou een emancipatie ontstaan na afzonderlijke overheidsmaatregelen en/of de ratificatie van het dertiende amendement van december 1865, die slavernij overal in de VS illegaal maakte. De proclamatie vergoeden de eigenaars niet, verbiedt de slavernij niet zelf en maakte de ex-slaven (de zogenaamde freedmen) geen staatsburger. De uitroeiing van de slavernij werd een expliciet oorlogsdoel, naast de doelstelling van hereniging van de Unie.