Apollo 9 de Module van het Bevel die met Lunar Mod Poster

Het hoofddoel van Apollo 9 was een Aarde-orbitaal ingenieurstest van de eerste gecrewed lunar module, of LM. De gelijktijdige primaire doelstellingen omvatten een algemene controle van lanceervoertuigen en ruimtesystemen, de bemanning, en procedures. Dit werd gedaan door een geïntegreerde reeks van vluchttaken met de bevelmodule, of CM, de de dienstmodule, of SM, de aangesloten bevel en de dienstmodule, of CSM, het LM en S-IVB stadium uit te voeren terwijl zij in lancering of diverse gedokte configuraties verbonden waren, en terwijl zij afzonderlijke orbitale patronen vlogen. De LM moest worden getest als een zelfvoorzienend ruimtevaartuig, en moest ook actieve rendezvous- en dockingmanoeuvres uitvoeren die vergelijkbaar waren met die welke gepland waren voor de volgende Apollo 10 lunar-orbit missie. De hoogste prioriteit van het vliegplan was de CSM en de LM-rendezvous and docking. Dit werd tweemaal uitgevoerd — een keer terwijl de LM nog steeds aan S-IVB was gekoppeld, en opnieuw toen de LM actief was. Andere doelstellingen waren het overdragen van de interne bemanning van de gedockte CSM naar de LM; speciale tests van de ondersteuningssystemen van de LM; bemanningsprocedures; en tests van de vluchtapparatuur en de buitenboordactiviteit, of EVA, mobiliteitseenheid. De bemanning vormde ook LM om EVA van twee uur te steunen, en simuleerde een LM bemanningsredding, die de enige geplande EVA van LM vóór een daadwerkelijke longlanding was. De LM-daalmotoren en -trekmotoren schoten op orbitale veranderingspatronen om een rendez-vocht- en back-upabortprocedure te simuleren. Het systeem van de de dienstaandrijving CSM, of SPS, vuurde vijf keer, met inbegrip van een simulatie van actief rendezvous af om een LM te redden die inactiveren was geworden. Na het scheiden van de CSM van de SLA in de baan om de aarde en het uitwerpen van de beschermingspanelen van de LM van de SLA, moest de CSM de positie omzetten en aanleggen met de blootgestelde LM. De gedokte modules moesten scheiden en het ruimtevaartuig moest zijn baan 2.000 voet vanaf het stadium S-IVB aanpassen. De S-IVB-motor zou dan twee keer opnieuw starten, waarbij het podium in een baan om de aarde heen en weer in een baan om de zon werd geplaatst. Dit simuleert een doorschijnende injectie van het podium voor Apollo 10 en daaropvolgende lunarmissies. Andere doelstellingen waren het multi-spectrale fotoexperiment voor later bemand ruimtevaartuig. Alle hoofddoelstellingen van de missie werden bereikt. Alle grote ruimtesystemen zijn met succes aangetoond. De weinige niet-nominale omstandigheden die zich hebben ontwikkeld, hebben geen invloed gehad op de verwezenlijking van de belangrijkste doelstellingen.