1606 Mercator Hondius Map of the Arctic Poster

1606 Mercator Hondius Map of the Arctic (First Map of the North Pole) - Geographicus Dit is de tweede editie van de kaart van Gerard Mercator van de Noordpool of Arctic, een van de meest interessante en belangrijke kaarten van de grote cartograaf. Mercator's Arctische projectie heeft zijn wortels in zijn prachtige 1569 wandkaart van de wereld, waarin Mercator zijn revolutionaire projectie voor het eerst introduceert. Wat de Arctische regio betreft, is het probleem met de Mercator Projection dat zijn kaart oneindig groot moet zijn om de Polaire regio's nauwkeurig te kunnen weergeven. Mercator compenseerde dit door een poolprojectie op te nemen, die erg lijkt op de kaart hier, in de linkerbenedenhoek van zijn grote kaart. Dit kan terecht worden beschouwd als de eerste specifieke kaart van de noordpool ter wereld. Mercator gaf later deze kaart opnieuw uit in een uitgebreid formaat voor zijn 1595 atlas. Na een aantal belangrijke expedities naar het noordpoolgebied in de daaropvolgende 10 jaar, gaf de opvolger van Mercator Jodocus Hondius de oorspronkelijke kaart van 1595 opnieuw uit met een aantal revolutionaire en zeer significante veranderingen. Ons overzicht van deze kaart moet natuurlijk zijn met de Noordpool zelf, die Mercator ziet als een grote zwarte rots, de Rupes Nigra, omringd door een grote wervelpool waarin vier krachtige snelle rivieren stromen. Deze rivieren verdelen een enorme landmassa op continentaal niveau in vier afzonderlijke eilanden of landen. Toen de Engelse polywiskunde John Dee een brief schreef aan Mercator met vragen over zijn bronnen voor deze kaart, gaf Mercator de volgende brief terug die in zijn eigen hand overleeft: Midden in de vier landen is een Whirl-pool, waarin deze vier intekenende Zeeen die het noorden verdelen, leeg waren. Het water spoelt rond en daalt naar de Aarde alsof je het door een filtertrechter giet. Het is vier graden breed aan elke kant van de pool, dat wil zeggen acht graden totaal. Behalve dat vlak onder de Noordpool een kale Rock in het midden van het Zee ligt. De omtrek is bijna 33 Franse mijl, en het is allemaal magnetisch gesteente (...) Dit is woord voor woord alles dat ik jaren geleden uit deze auteur heb gekopieerd. De auteur waar Mercator naar verwijst, wordt over het algemeen geacht Jocobus Cnoyen van Herzogenbusch te zijn, die zelf refereert aan een raadselachtig verloren werk, de Inventio Fortunata. Er is weinig bekend over de Inventio Fortunata (Fortunate Discovery), behalve dat het in de 14e eeuw was samengesteld en een bekende hulpbron was voor cartografen uit de 15e en 16e eeuw. De auteur van dit werk is een groot mysterie en er zijn argumenten naar voren gebracht dat hij Nicholas of Lynn, Thomas Kingsbury of Hugh of Ireland is. Het werk vertelt een Minorite-monnik uit Oxford die uitgebreid reisde in het noorden van het land, waaronder IJsland, Groenland, Noorwegen en mogelijk zelfs Labrador. De Inventio Fortunata zelf verwijst ook naar een veel ouder en vergelijkbaar verloren werk, de Gestae Areruri , die een nieuw hoofdstuk toevoegt aan de legende van de koning Auteur, waarin hij aangaf dat zijn strijders IJsland, Groenland, de Faeröer en delen van Noorwegen veroverden. Ongeacht de toewijzing van de bronnen van Mercator, was het idee dat het Arctisch gebied verdeeld werd in vier gebieden rond een zwarte magnetische rots, zelfs in de 16e eeuw, niet nieuw. De varianten op het magnetisch gesteente, de Rupes Nigra, zijn te vinden in zulke gerespecteerde verwijzingen, zoals de teksten van Ptolemy, die een dergelijke zeef identificeren. De aanwezigheid van zo'n magnetische berg in het uiterste noorden lijkt misschien een natuurlijke verbinding voor wetenschappers die proberen de wonderen van het kompas uit te leggen. Vreemd genoeg wijst Mercator de Inventio Fortunata niet toe aan de aanwezigheid van de Rupes Nigra op de Arctische Pole, hoewel hij de Inventio Fortunata verwijst naar de aanwezigheid van de Rupes Nigra op de Arctic Pole.