Start van Space Shuttle Challenger (STS-51L) Poster

STS-51-L was de 25ste vlucht van het American Space Shuttle programma, dat de eerste keer markeerde dat een gewone burger, onderwijzeres Christa McAuliffe, aan boord van de Space Shuttle was gevlogen. De missie gebruikte Space Shuttle Challenger, die op 28 januari 1986 uit het Launch Complex 39-B van het Kennedy Space Center in Florida werd gehaald. De missie eindigde met een ramp met de vernietiging van Challenger 73 seconden na de lift off en de dood van alle zeven bemanningsleden. De Rogers-commissie stelde vast dat de oorzaak te wijten was aan het falen van een O-ring-zegel op een van de Solid Rocket Boosters (SRBs). De tiende missie voor Challenger, STS-51-L, was gepland om de tweede in een reeks Tracking and Data Relay Satellites te implementeren, de eerste vlucht uit te voeren van het Shuttle-Pointed Tool for Astronomy (SPARTAN-203)/Halley's Comet Experiment Deployable om de Comet van Halley te observeren, en een aantal lessen uit de ruimte uit te voeren als onderdeel van de docent in het Ruimteproject en de Shuttle Student Involvement Programme (SSIP). De vlucht betekende de eerste Amerikaanse orbitale missie om dodelijke slachtoffers tijdens de vlucht te veroorzaken. Het was ook de eerste Amerikaanse humanitaire missie die de ruimte op gang bracht en niet kon bereiken; de eerste missie in de wereld was de Sovjet-Sojoez 18a-missie, waarin de twee bemanningsleden hadden overleefd. Gregory Jarvis was oorspronkelijk gepland om op de vorige pendelvlucht (STS-61-C) te vliegen, maar werd opnieuw toegewezen aan deze vlucht en vervangen door Congreslid Bill Nelson.