St. Scholastica & St. Benedict Canvas Afdruk

Deze afbeelding van St. Scholastica en St. Benedict is een origineel werk van de Benedictine Monk, Dom. Gregory DeWitt, O.S.B., gevestigd in de Abbey Church of St. Joseph Abbey in St. Benedict, La. Dit schilderij in fresco-stijl vertelt de laatste visite van St. Benedict aan zijn tweelingzus op de avond dat ze van dit leven naar het volgende overgaat. Bijna alles wat we weten over St. Scholastica komt van de Dialogen van St. Gregory de Grote. St. Scholastica was de tweelingzus van St. Benedictus van Nursia, die de Benedictine-orde oprichtte. Ze werden geboren in Nurcia, Italië rond de 480, en Sint Scholastica werd op zeer jonge leeftijd aan God toegewijd. Ze was net zo toegewijd aan Christus als aan haar broer. Toen Benedict zijn klooster in Monte Cassino oprichtte, richtte Scholastica een klooster op in het nabijgelegen Plombariola, ongeveer vijf mijl ten zuiden. Het klooster zou onder de leiding van haar broer zijn geweest. De broers en zussen waren heel dicht bij elkaar. De respectieve regels van hun huis stonden evenmin toe dat zij het klooster van de ander binnenkwamen. Volgens St. Gregory ontmoetten ze een keer per jaar in een huis bij het klooster van het Monte Cassino om spirituele zaken te bemachtigen, en werden ze uiteindelijk samen begraven, waarschijnlijk in hetzelfde graf. St. Gregory schreef later: "De dood scheidde de lichamen van deze twee niet, wier geesten ooit verenigd waren in de Heer." St. Gregory schreef een charmerend verhaal van de laatste bijeenkomst van de twee heiligen op aarde. Scholastica en Benedict hadden de dag doorgebracht in het "wederzijds comfort van een mooie talk" en toen de nacht naderde, was Benedictus bereid om te vertrekken. Scholastica, die een visie had dat het hun laatste kans zou zijn om elkaar levend te zien, vroeg hem de avond in gesprek te brengen. Benedictus weigerde ten sterkste, omdat hij zijn eigen regels niet wilde breken door een nacht weg van zijn klooster door te brengen. Scholastica huilde openlijk, legde haar hoofd op de tafel, en bidde dat God voor haar zou inleveren. Zoals zij dat deed, ontstond er een plotseling storm. De hevige regen en hagel kwamen in zo'n stortrecht dat Benedictus en zijn metgezellen niet konden vertrekken. "Moge God je vergeven, zus," zei Benedict, "voor wat je gedaan hebt." "Ik vroeg je om een gunst", antwoordde Scholastica simpelweg: "en je weigerde het." Ik vroeg het van God, en hij heeft het verleend!" Vlak na zijn terugkeer naar Monte Cassino in 543 zag Benedict een visie van Scholastica's ziel die haar lichaam verliet, in de vorm van een duif naar de hemel toe. Ze stierf drie dagen na hun laatste vergadering. Hij plaatste haar lichaam in het graf dat hij voor zichzelf had voorbereid, en regelde dat zijn eigen lichaam daar werd geplaatst na zijn dood. Naar verluidt zijn haar relicten vertaald naar een rijke zilverheilige in de St. Peter-kerk in Le Mans, Frankrijk, wat misschien wel het geval was toen de stoffelijke resten van Benedict naar de Fleury werden overgebracht. In 1562 werd dit heiligdom beschermd tegen de plundering van de Huguenots. St. Scholastica wordt gewoonlijk afgebeeld als een gewoontes, met een crozier en kruisbeeld, met een duif. Zij is de beschermheer van Monte Cassino en wordt aangeklaagd tegen stormen.