Spirale sterrenstelsels poster

Sterke getijdenkrachten van NGC 2207 hebben de vorm van IC 2163 verstoord, door sterren en gas uit te blazen in lange stroomlijnen die honderdduizend lichtjaren naar de rechterkant van het afbeelding uitstrekken. De computersimulaties, uitgevoerd door een team onder leiding van Bruce en Debra Elmegreen, tonen het gemakkelijk tijdpad aan waarop galactische botsingen voorkomen. Naast de Hubble afbeeldingen, onthullen de metingen die zijn uitgevoerd met de Radio Telescoop van de National Science Foundation Zeer Grote in New Mexico de bewegingen van de sterrenstelsels en helpen ze de wederopbouw van de botsing. Uit de berekeningen blijkt dat IC 2163 de NGC 2207 in tegengestelde richting overspoelt, omdat hij 40 miljoen jaar geleden de dichtstbijzijnde benadering heeft gekozen. IC 2163 beschikt echter niet over voldoende energie om uit de zwaartekracht van NGC 2207 te ontsnappen, en is bestemd om in de toekomst opnieuw te worden teruggetrokken en voorbij het grotere sterrenstelsel te bewegen. De hoge resolutie van het afbeelding van de Hubble-telescoop onthult stofstroken in de spiraalarmen van NGC 2207, duidelijk gedempt tegen IC 2163, dat op de achtergrond staat. De Hubble openbaart ook een reeks parallelle stoffilamenten zich uitbreidend als fijne borstelslagen langs het getijdevolle materiaal aan de rechterkant. De grote concentraties gas en stof in beide sterrenstelsels kunnen in de nabije toekomst uitbarsten in regio's met actieve stervorming. Deze twee sterrenstelsels zullen elkaar blijven verstoren en verstoren. Uiteindelijk, over miljarden jaren, zullen ze samenvoegen in een enkel, meer massaal sterrenstelsel. Men vermoedt dat veel cadeau-dag sterrenstelsels, waaronder de Melkweg, zijn geassembleerd uit een vergelijkbaar proces van coalescentie van kleinere sterrenstelsels dat zich over miljarden jaren voltrok. Afbeelding Credit: NASA en Hubble Heritage Team (STScI)