Mignon Innocence of Adolescent Girl, Bouguereau Case-Mate iPhone Case

De ochtendmist klampte zich vast aan de velden, een zilveren sluier over de dauw kuste wilde bloemen. Mignon, haar blote voeten die patronen in de vochtige aarde traceren, ademde diep, de geur van kamperfoelie zwaar in de lucht. Dit was haar wereld, het Franse platteland, een wandtapijt geweven met levendige greens, levendige blues en de gouden gloed van de rijzende zon. - Ze was een schepsel van de dageraad, haar ogen, de kleur van een zomerse hemel, nog steeds zwaar van slaap. Haar haar, de schaduw van rijpe tarwe, tuimelde over haar rug, een zijden waterval. Ze zat zo, vaak verdwaald in een mijmering, terwijl de wereld vervaagde terwijl ze droomde van verre landen en verboden liefdes. - Haar puberteit was een langzame, zoete ontvouwing, als een rozenknop die openging voor de zon. Elke dag bracht nieuwe ontdekkingen, nieuwe sensaties. De aanraking van een warme bries op haar huid, de sensatie van een eerste kus onder de waakzame blik van de maan, de fladderen van haar hart toen Etienne, de molenaarszoon, bij haar zou blijven hangen op de dorpsmarkt. - Etienne, met zijn ogen de kleur van het bos en een glimlach die boter kon smelten, was de jongen naast de deur, degene die haar ziel met een enkele blik beroerde. Ze zouden uren door de velden dwalen, daisy-kettingen weven en geheimen fluisteren. Hij vertelde haar verhalen over verre landen, piraten en prinsessen. Ze luisterde, haar verbeelding steeg op. - Maar de adolescentie bracht niet alleen vreugde, maar ook een bitterzoet bewustzijn van de wereld om haar heen. Ze keek toe hoe haar moeder, haar handen ruw werden door jaren van hard werken, zich zorgen maakte over de afnemende oogst en de dreigende winter. Ze zag de lijnen geëtst op het gezicht van haar vader, een bewijs van een leven van hard werken en opoffering. - En ze begon te begrijpen dat liefde, net als het leven zelf, een delicate balans was van vreugde en verdriet, van gelach en tranen. - Op een zomeravond, toen de zon onder de horizon dook en de lucht in tinten van sinaasappel en paars schilderde, bekende Etienne zijn liefde voor haar. Mignon, haar hart bonzend als een gevangen vogel, fluisterde haar eigen liefde terug. - Hun liefde bloeide op, een levendige bloem in het midden van het rustige platteland. Ze stalen momenten samen, hun gelach weergalmde door de velden, hun dromen vervlochten. - Maar hun idyllische bestaan duurde niet lang. De schaduw van de oorlog doemde op en wierp een lange, onheilspellende schaduw over hun leven. Etienne werd, net als veel jonge mannen, geroepen om te dienen, waardoor Mignon een hart had vol angst en een verlangen dat haar leek te verteren. - Ze wachtte op hem, haar dagen waren gevuld met een mengeling van hoop en wanhoop. Ze hield zich bezig met haar taken, haar handen bewoog met een stille gratie, maar haar geest was altijd op hem gericht, op het slagveld, op de gevaren die om elke hoek schuilgingen. - Op een dag kwam er een brief met het grimmige nieuws van de dood van Etienne. Mignon, haar wereld verbrijzeld, huilde ontroostbaar. De levendige kleuren van haar leven leken te vervagen, vervangen door een doffe, eentonige grijs. - Maar zelfs in haar verdriet vond Mignon een kracht waarvan ze nooit wist dat ze die bezat. Ze herinnerde zich de lessen van haar jeugd, de veerkracht van de wilde bloemen die bloeiden, zelfs in de zwaarste omstandigheden. - Ze bleef leven, haar hart voor altijd getekend door verlies, maar haar geest ongebroken. Ze vond troost in de schoonheid van de natuurlijke wereld, in de liefde van haar familie en in de herinneringen aan een liefde die, hoewel tragisch ingekort, voor altijd in haar ziel zou blijven gegrift. - Mignon, het onschuldige meisje van de velden, was tot een vrouw opgebloeid, haar geest getemperd door verlies, haar hart verlangend naar de liefde die was geweest, maar nog steeds in staat om vreugde te vinden in de eenvoudige dingen, in de blijvende schoonheid van de menselijke geest. - William-Adolphe Bouguereau (1825-1905) was een Franse kunstschilder. Bekend om zijn nauwgezette realisme en focus op klassieke en mythologische onderwerpen, zijn werken vaak afgebeeld geïdealiseerde figuren, met name vrouwen, met een sterke nadruk op anatomie en vorm. - Bouguereau's schilderijen waren zeer populair tijdens zijn leven, het verdienen van hem tal van prijzen en onderscheidingen. Zijn stijl viel echter uit de gratie door de opkomst van het impressionisme en andere avant-garde bewegingen. In de afgelopen decennia is er een hernieuwde waardering geweest voor zijn technische beheersing en de blijvende schoonheid van zijn werk. - Mignon (1869) van William Adolphe Bouguereau. De auteur is overleden in 1905, dit werk is in het publieke domein in het land van herkomst en andere landen en gebieden waar de auteursrechtterm het leven van de auteur plus 100 jaar of minder is.