Joyeux Noё l - Winter Solstice Feestdagen Kaart

Een afbeelding van de taiga (boreaal bos). Koud en bedekt met sneeuw. Laag aan de horizon zweeft een bleke, gele zon net boven de bergen. Een sneeuwschoenhaas loopt voor dekking op de voorgrond. "Joyeux Noel" verschijnt in het rood. Een zonnewende is een van de twee keer per jaar wanneer de zon op zijn grootste afstand van de hemelevenaar staat, de grote cirkel op de hemelbol die zich op hetzelfde vlak bevindt als de evenaar van de aarde. Op het noordelijk halfrond vindt de winterzonnewende plaats op 21 of 22 december, wanneer de zon direct over de steenbokskeerkring schijnt De reden voor de verschillende seizoenen op tegengestelde tijdstippen van het jaar in de twee hemisferen is dat terwijl de aarde rond de zon draait, deze ook op zijn as draait, die ongeveer 23,5 graden naar het vlak van zijn rotatie is gekanteld. Vanwege deze kanteling ontvangt het noordelijk halfrond minder direct zonlicht (waardoor de winter ontstaat), terwijl het zuidelijk halfrond meer direct zonlicht ontvangt (waardoor de zomer ontstaat). Terwijl de aarde haar baan voortzet, verandert de hemisfeer die het dichtst bij de zon staat en veranderen de seizoenen. De winterzonnewende markeert de kortste dag en de langste nacht van het jaar. De zon verschijnt op het laagste punt aan de hemel en de middaghoogte lijkt enkele dagen voor en na de zonnewende hetzelfde te zijn. Vandaar de oorsprong van het woord zonnewende, dat afkomstig is van het Latijnse solstitium, van sol, "zon" en -stitium, "een stop". Na de winterzonnewende beginnen de dagen langer te worden en de nachten korter. De winterzonnewende treedt precies op wanneer de axiale helling van de aarde zich het verst van de zon bevindt op zijn maximum van 23° 26'. Hoewel de winterzonnewende slechts een moment in de tijd duurt, is de term ook een keerpunt naar midwinter of de eerste dag van de winter om te verwijzen naar de dag waarop het voorkomt. Meer duidelijk voor mensen op hoge breedtegraden, dit gebeurt op de kortste dag en langste nacht, wanneer de dagelijkse maximale positie van de zon aan de hemel het laagst is. De seizoensgebonden betekenis van de winterzonnewende is in de omkering van de geleidelijke verlenging van de nachten en verkorting van de dagen. Afhankelijk van de verschuiving van de kalender vindt de winterzonnewende elk jaar plaats op 21 of 22 december op het noordelijk halfrond en op 20 of 21 juni op het zuidelijk halfrond. Wereldwijd varieert de invulling van het evenement van cultuur tot cultuur, maar de meeste culturen hebben een herkenning van wedergeboorte gehouden, waarbij feestdagen, feesten, bijeenkomsten, rituelen of andere vieringen rond die tijd betrokken waren. De zonnewende zelf kan een speciaal moment van de jaarlijkse cyclus van het jaar zijn geweest, zelfs tijdens het neolithicum. Astronomische gebeurtenissen, die in de oudheid het paren van dieren, het zaaien van gewassen en het meten van winterreserves tussen oogsten beheersten, shows hoe verschillende cultuurmythologieën en -tradities zijn ontstaan. Dit wordt bevestigd door fysieke overblijfselen in de lay-outs van archeologische vindplaatsen uit de late neolithische en bronstijd, zoals Stonehenge in Groot-Brittannië en Newgrange in Ierland. De primaire assen van beide monumenten lijken zorgvuldig te zijn uitgelijnd op een zichtlijn die wijst naar de zonsopgang tijdens de winterzonnewende (Newgrange) en de zonsondergang tijdens de winterzonnewende (Stonehenge). Wat Stonehenge betreft, is het feit dat de Grote Trilithon buiten het midden van het monument werd opgericht, d.w.z. dat het gladde vlakke gezicht naar de midwinterzon werd gedraaid. De winterzonnewende kan enorm belangrijk zijn geweest omdat gemeenschappen niet zeker waren van het leven door de winter en in de afgelopen negen maanden moesten worden voorbereid. De hongersnood was gebruikelijk in de winter tussen januari en april, ook wel bekend als de hongermaanden. In gematigde klimaten was het midwinterfeest het laatste feest, voordat de diepe winter begon. De meeste runderen werden geslacht zodat ze niet in de winter gevoed hoefden te worden, dus het was bijna de enige tijd van het jaar dat er vers vlees beschikbaar was. Het grootste deel van de wijn en het bier dat in de loop van het jaar werd gemaakt, werd uiteindelijk gefermenteerd en was op dit moment klaar om te worden drink. De waarnemingen waren niet altijd geconcentreerd op de dag die om middernacht of bij zonsopgang begon, maar op het begin van de voorgeromaniseerde dag, die aan de vooravond van de viering herfsten. Aangezien de gebeurtenis wordt gezien als de omkering van de Zon's afnemende aanwezigheid in de lucht, zijn concepten van de geboorte of wedergeboorte van zonnegoden gebruikelijk geweest en, in culturen die gebruik maken van de winter op basis van de cyclische kalenders, is het jaar als herboren gevierd met betrekking tot leven-dood-wedergeboorte godheden of een nieuw begin, zoals Hogmanay's redding, een nieuwjaarsschoonmaaktraditie. In de mythologie ontmoetten de goden en godinnen elkaar op de winter- en zomerzonnewende, en Hades mag de berg Olympus binnengaan (zijn domein is de onderwereld, dus hij wordt natuurlijk niet op een andere tijd geaccepteerd). Ook omkering is een ander gebruikelijk thema zoals in de slaaf- en meesteromkeringen van Saturnalia. Directe observatie van de zonnewende door amateurs is moeilijk omdat de zon te langzaam beweegt bij beide zonnewende om zijn specifieke dag te bepalen, laat staan zijn moment. Kennis van wanneer de gebeurtenis plaatsvindt, is pas onlangs gefaciliteerd om het moment te benaderen volgens nauwkeurige astronomische gegevenstracking. Het is niet mogelijk om het eigenlijke moment van de zonnewende te detecteren (per definitie kan men niet waarnemen dat een object is gestopt met bewegen totdat men een tweede observatie in de tijd doet waaruit blijkt dat het niet verder van de vorige plek is verhuisd, of dat het in de tegenovergestelde richting is verhuisd). Verder moet men, om precies te zijn op één dag, in staat zijn om een verandering in azimut of hoogte van minder dan of gelijk aan ongeveer 1/60e van de hoekdiameter van de zon waar te nemen. Waarnemen dat het binnen een periode van twee dagen plaatsvond, is gemakkelijker, waardoor een waarnemingsprecisie van slechts ongeveer 1/16e van de hoekdiameter van de zon nodig is. Veel waarnemingen zijn dus van de dag van de zonnewende in plaats van het ogenblik. Dit wordt vaak gedaan door het kijken naar de zonsopgang en zonsondergang of vice versa of met behulp van een astronomisch uitgelijnd instrument dat een lichtstraal op een bepaald punt rond die tijd laat werpen.