Howard Thurston Magic Advertisement Poster

Poster: "Thurston, de beroemde goochelaar ter wereld, het wonderlijke show van het universum." Hij is nog steeds beroemd om zijn werk met speelkaarten. Hij noemde zichzelf de koning van de Kaart. Thurston was een van de eerste goochelaars die met kaarten van de rugpalm konden profiteren. De geschiedenis van de achterpalm is net zo mysterieus als een goocheltruc zelf. Volgens de legende verscheen er een Mexicaanse goochelaar in een magische winkel in de stad New York die mijn Otto Maurer bezat. De raadselachtige goochelaar liet zien hoe kaarten één voor één konden verdwijnen, binnen zijn vingertoppen. Thurston had het grootste tovermagie-show dat toentertijd het land overreed en dat meer dan acht volledige treinwagens nodig hadden om zijn props over te brengen. Hij is nog steeds beroemd om zijn werk met speelkaarten. Volgens de legende verscheen er een Mexicaanse goochelaar in een magische winkel in de stad New York die eigendom is van Otto Maurer. De raadselachtige goochelaar toonde aan hoe hij kaarten kon laten verdwijnen, één voor één, binnen zijn handbereik. Maurer liet Thurston de beweging zien, die hij later in zijn act zou opnemen. Hij voegde de truc "Rising Kaarten" toe van professor Hoffman's Moderne Magie, het boek waaruit Thurston de geruchten over magie had geleerd. Voor deze truc liep hij het publiek binnen en vroeg verschillende mensen om kaarten te kiezen uit een pakket kaarten. Het dek werd geschud en in een helder glas geplaatst. Thurston zou dan om de gekozen kaarten vragen. Eén voor één zouden de kaarten omhoog naar de top van het dek stijgen. Toen het publiek de kaarten hoger wilde laten stijgen, ontwikkelde hij een manier om de kaarten direct uit de verpakking te laten stijgen. Thurston organiseerde een onvoorbereide auditie met Leon Herrmann, neef van Alexander Herrmann. Zijn optreden heeft Leon voor de gek gehouden. Vanaf dat moment noemde hij zichzelf "het man dat Herrmann voor de gek hield" en gebruikte hij de publiciteit om te worden geboekt in de beste huizen in de VS en Europa, die zichzelf als de koning van de Kaart boden. Thurston bleef het Thurston-Kellair Show presenteren na de pensionering van Kellar. Het Thurston-show werd een instelling. Hij bleef ongeveer 30 jaar op de grond. Op 30 maart 1936 kreeg Thurston een beroerte die hij kreeg van een hersenbloeding. Later stierf hij op 14 april in zijn Oceanside appartement in Miami Beach, Florida. De dood werd toegeschreven aan longontsteking. Hij is ingebed in Green Lawn Abbey, een mausoleum in Columbus, Ohio. Thurston wordt genoemd en verschijnt kort in de roman Carter Beats the Devil van Glen David Gold (ISBN 0-7868-8632-3), over goochelaar Charles J. Carter en de Golden Age van de magie in Amerika. Thurston wordt ook genoemd in twee romans van Robert A. Heinlein: Tijd genoeg voor de liefde en voor de zee na de zon. Thurston wordt geciteerd als deskundige op het gebied van materie in het boek "How to Win Friends and Influence People" van Dale Carnegie (ISBN 0-743272-773). Hij verschijnt in deel twee, hoofdstuk één ("doe dit en u zult overal welkom zijn"). Magie is een podiumkunst die een publiek vermaakt door illusies te creëren van schijnbaar onmogelijke of bovennatuurlijke eigenschappen, met louter natuurlijke middelen. Dit zijn magische trucs, effecten of illusies. Een die zulke illusies maakt, wordt een goochelaar of een illusionist genoemd. Sommige uitvoerende kunstenaars kunnen ook worden genoemd door namen die het soort magische gevolgen weerspiegelen zij cadeaus, zoals prestidigitators, conjuristen, mentalisten, ontsnappingskunstenaars en ventriloquisten. De term "magie" is etymologisch afgeleid van het Latijnse woord magi. Prestaties die we nu zouden erkennen als neerbuigend zijn waarschijnlijk in de loop van de geschiedenis geoefend. Dezelfde vindingrijkheid die werd gebruikt om beroemde oude misvattingen te produceren, zoals het Trojaanse paard, zou ook gebruikt zijn voor vermaak, of in ieder geval voor bedrog in geldspelletjes, sinds mensenheugenis. Ze werden ook gebruikt door verschillende religies uit de tijd van de oudheid, en waren zelfs al in het begin van de 17e eeuw bekend om te worden gebruikt om ongeschoolde bevolkingen te schrikken. Het beroep van de illusionist heeft echter pas in de 18de eeuw zijn kracht verworven en heeft verschillende volksstemmen genoten. Van 1756 tot 1781 voerde Jacob Philadelphia magie uit, soms onder het mom van wetenschappelijke tentoonstellingen, in heel Europa en in Rusland. De moderne entertainmentmagie is veel te danken aan Jean Eugène Robert-Houdin (1805-1871), oorspronkelijk een klokmaker, die in de jaren 1840 in Parijs een magisch theater opende. Zijn specialiteit was de bouw van mechanische automaten die leken te bewegen en te doen alsof ze nog in leven waren. De Britse artiest J N Maskelyne en zijn partner Cooke richtten in 1873 hun eigen theater op, het Egyptische Hall in de Piccadilly in Londen. Ze presenteerden stage-magie, waarbij ze het potentieel van het podium uitbuiten voor verborgen mechanismen en assistenten, en de controle die het biedt over het punt van het uitzicht van het publiek. Het model voor de blik van een 'typische' goochelaar - een man met golvend haar, een geit en een kleerkleed - was Alexander Herrmann (10 februari, 1844 - 17 december, 1896), ook wel Herrmann de Grote genoemd. Herrmann was een Franse goochelaar en maakte deel uit van de naam van de familie Herrmann, de "eerste familie van magie". Degenen die Herrmann de Grote Mer zagen, beschouwden hem als de grootste goochelaar die ze ooit zagen. De ontsnapoloog en magiër Harry Houdini nam zijn podiumnaam van Robert-Houdin en ontwikkelde een reeks magische trucs uit het podium, waarvan velen gebaseerd waren op ontsnappingsmethoden (hoewel dat woord pas na de dood van Houdini werd gebruikt). De zoon van een Hongaarse rabbijn, Houdini, was echt geschoold in technieken zoals het plukken en ontsnappen van straasvesten, maar maakte ook volledig gebruik van het scala aan conjuratietechnieken, waaronder nep-apparatuur en collusie met individuen in het publiek. Houdini's show zakenvrouw was geweldig, net als zijn prestatiefunctie. Er is een Houdini Museum gewijd aan hem in Scranton, Pennsylvania. Als een vorm van vermaak werd de magie gemakkelijk verplaatst van theatersites naar televisiespecials, die nieuwe mogelijkheden voor misleiding openbood, en toneelmagie naar een enorm publiek bracht. De beroemde goochelaars van de 20e eeuw waren Okita, Alexander, Harry Blackstone Sr., Harry Blackstone Jr., Howard Thurston, Theodore Annemann, Cardini, Joseph Dunninger, Tommy Wonder, Siegfried & Roy en Doug Henning. Populaire goochelaars uit de 20e en 21ste eeuw zijn David Copperfield, Lance Burton, Penn en Teller, David Blaine en Criss Angel. De meeste tv-goochelaars presteren voor een live publiek, dat de externe kijker de verzekering geeft dat de illusies niet worden verkregen met visuele effecten na de productie. Veel van de principes van het stadium magie zijn oud. Er is een uitdrukking, "het is allemaal gedaan met rook en spiegels", gebruikt om iets verbluffend uit te leggen, maar effecten gebruiken vandaag zelden spiegels vanwege de hoeveelheid installatiewerk en transportproblemen. Bijvoorbeeld, de beroemde Pepper's Ghost, een podiumillusie die voor het eerst in 19e-eeuwse Londen werd gebruikt, vereiste een speciaal gebouwd theater. Moderne artiesten hebben objecten zo groot als Taj Mahal, het Vrijheidsbeeld en een ruimtependeltje verdwenen met behulp van andere soorten optische misleiding.