Heksenvliegen met zwarte kat op Halloween Night Bedankdoosjes

In het schilderachtige dorpje Willow Creek, genesteld tussen glooiende heuvels en fluisterende bossen, was het jaarlijkse Halloweenfeest een gekoesterde traditie. De dorpsbewoners, jong en oud, wachtten vol spanning op deze nacht van ellende en vrolijkheid. Dit jaar hing er echter een gevoel van onbehagen in de lucht, een schaduw die opdoemde over de festiviteiten. - Terwijl de zon onder de horizon dook en lange schaduwen over de geplaveide straten wierp, verzamelden de dorpelingen zich op het dorpsplein, hun gezichten verlicht door de flikkerende vlammen van jack-o'-lantaarns. Kinderen, gekleed in grillige kostuums, achtervolgden elkaar, hun gelach weergalmde door de frisse herfstlucht. Temidden van de feestvreugde stond een oude vrouw, gehuld in een gescheurde mantel, apart van de menigte. Haar gezicht, gerimpeld en verweerd, droeg de sporen van ouderdom en onnoemelijke geheimen. Haar ogen, doordringend en intens, leken de zielen te doorboren van degenen die haar blik durfden te ontmoeten. - Naarmate de nacht vorderde, bereikten de festiviteiten hun hoogtepunt. De dorpelingen, hun geesten opgetild door de warmte van de gemeenschap en de sensatie van Halloween, dansten en zongen onder de waakzame blik van de maan. Maar te midden van de feestvreugde vloog een koude wind door het plein, die een griezelige stilte met zich meedroeg. De muziek haperde, het gelach viel uit en er viel een stilte over de menigte. - In het hart van het plein stond de oude vrouw, haar figuur silhouet tegen de maanverlichte hemel. Ze hief haar knoestige handen op en een laag, gutturaal gekreun ontsnapte aan haar lippen. De wind huilde, en de jack-o'-lantaarns flikkerden onheilspellend. Een gevoel van angst spoelde over de dorpelingen, hun harten bonzen in hun borst. - Plotseling viel de mantel van de oude vrouw weg en onthulde een grotesk beeld, haar huid bleek en doorschijnend, haar ogen gloeiden met een buitenaards licht. Met een macabere grijns hief ze haar armen op en een golf van duisternis omhulde het plein. De dorpelingen schreeuwden van schrik toen hun stemmen werden opgeslokt door de binnendringende duisternis. - Toen de duisternis verdween, was het plein leeg, behalve voor de oude vrouw, haar figuur baadde in de griezelige gloed van de maan. Ze draaide zich om naar de maan en haar lach weergalmde door de stille nacht. De dorpelingen, hun harten bonzend van angst, waren spoorloos verdwenen, hun lot voor altijd verzegeld in de klauwen van de goddeloze betovering van de Oude Haag. - Het einde - 1910 Vakantie briefkaart ontwerp in Public Domain.