Galactische wrak in Stephans Quintet Poster

Een botsing tussen leden van een beroemde sterrenkwintet onthult een assortiment sterren over een breed kleurenbereik, van jonge, blauwe sterren tot verouderde, rode sterren. Dit portret van Stephan's Quintet, ook bekend als de Hickson Compact Group 92, werd genomen door de nieuwe Wide Field Camera 3 (WFC3) aan boord van de NASA/ESA Hubble Space Telescope. Stephan's Quintet, zoals de naam impliceert, is een groep van vijf sterrenstelsels. De naam is echter een beetje een misnomer. Studies hebben aangetoond dat groepslid NGC 7320, links bovenaan, eigenlijk een voorgrondse melkweg is die ongeveer zeven keer dichter bij de aarde ligt dan de rest van de groep. Drie van de sterrenstelsels hebben vervormde vormen, langwerpige spiraalarmen, en lange, gasvormige getijdestaarten die myriad sterclusters bevatten, bewijs van hun nauwe ontmoetingen. Deze interacties hebben geleid tot een vage stergeboorte in het centrale paar sterrenstelsels. Dit drama wordt uitgespeeld tegen een rijke achtergrond van verafgelegen sterrenstelsels. Het afbeelding, genomen in zichtbaar en bijna-infrarood licht, toont het brede golflengtewaaier van WFC3. De kleuren volgen de leeftijden van de stellaire populaties, die laten zien dat stergeboorte plaatsvond bij verschillende epochs, die zich over honderden miljoenen jaren uitstrekte. Het infraroodbeeld van de camera neigt ook door de gordijnen van stof om groepen sterren te zien die niet in zichtbaar licht kunnen worden gezien. NGC 7319, bovenaan rechts, is een rode spiraal met aparte spiraalarmen die bijna 180 graden terug naar de bar volgen. De blauwe vlekken in de spiraalarm aan de top van NGC 7319 en de rode stippen net boven en rechts van de kern zijn clusters van duizenden sterren. Het grootste deel van het Quintet is te ver weg zelfs voor Hubble om individuele sterren op te lossen. Het volgende sterrenstelsel met de klok mee lijkt twee cores te hebben, maar het zijn eigenlijk twee sterrenstelsels: NGC 7318A en NGC 7318B. Het omcirkelen van de sterrenstelsels zijn jonge, heldere, blauwe sterrenclusters en roze wolken van gloeiende waterstof waar baby sterren worden geboren. Deze sterren zijn minder dan 10 miljoen jaar oud en hebben hun natuurlijke wolk nog niet weggeblazen. Verre weg van de sterrenstelsels, rechts, is een pleister van intergalactische ruimte waar veel sterclusters zich vormen. NGC 7317, onderaan links, is een normaal uitziend elliptisch sterrenstelsel dat minder door de interacties wordt beïnvloed. Sterk contrasterend met deze sterrenstelsels is het dwergsterrenstelsel NGC 7320 aan de linkerbovenzijde. De stormen van de stervorming doen zich voor in de schijf van het sterrenstelsel, zoals die door de blauwe en roze stippen wordt gezien. In dit sterrenstelsel kan Hubble individuele sterren oplossen, bewijs dat NGC 7320 dichter bij de aarde staat. NGC 7320 is 40 miljoen lichtjaren van de aarde. De andere leden van het Quintet wonen op ongeveer 300 miljoen lichtjaren afstand in de constellatie Pegasus. Deze meer verafgelegen leden zijn aanzienlijk roder dan het voorgrondmelkwegstelsel, wat erop duidt dat oudere sterren in hun cores zitten. Het licht van de sterren kan ook verder worden teruggedrongen door stof die in de ontmoetingen wordt opgestoken. Gespied door Edouard M. Stephan in 1877, is Stephan's Quintet de eerste compacte groep die ooit werd ontdekt. WFC3 heeft het Quintet in juli en augustus 2009 waargenomen. Het samengestelde afbeelding werd gemaakt door gebruik te maken van filters die het licht isoleren van de blauwe, groene en infrarooddelen van het spectrum en van de emissie van geïoniseerde waterstof. Deze Hubble observaties maken deel uit van de Hubble Servicing Mission 4 Early Release Comments. De astronauten van NASA installeerden de camera WFC3 tijdens een het onderhouden missie in Mei om de 19 jaar oude Hubble telescoop te bevorderen en te herstellen. Krediet: NASA, ESA en het Hubble SM4 ERO Team