Fractal Shofar Kaart

Kenmerkt fractal het teruggeven van shofar (de hoorn van de ram). Overheers kleuren zijn geel, wit en blauw. Allen op een donkere achtergrond. Voeg uw eigen tekst toe. Voor Yom Kippur of het gebruik van Rosh Hashanah. Shofar wordt gemaakt van de hoorn van een ram of ander kosjer dier. Het werd gebruikt in oud Israël om de Nieuwe Maan (Rosh Chodesh) aan te kondigen en mensen bijeen te roepen. Het werd ook geblazen op Rosh Hashanah, merkend het begin van het Nieuwjaar, die zowel behoefte betekenen die tot de vraag aan berouw, als met betrekking tot het gedeelte te wekken op de tweede dag van Rosh Hashanah, de Band wordt gelezen van Isaac (Ontstaan, hoofdstuk 22) waarin Abraham een ram in plaats van zijn zoon offert, Isaac. Shofar wordt vaak vermeld in Tanach, Talmud en in rabbijnse literatuur. Het werd gebruikt om het begin van vakantie, in optochten aan te kondigen en zelfs het begin van een oorlog te merken. Misschien komt de beroemdste bijbelse verwijzing naar shofar in het Boek van Joshua voor, waar shofarot (meervoud van shofar) werden gebruikt om de stad van Jericho te vangen. Shofar was opgeblazen en de Joden konden de stad vangen. Shofar werd algemeen genomen aan oorlog zodat zouden de troepen weten wanneer een slag zou beginnen. De persoon die shofar zou blazen zou aan de troepen van boven op een heuvel uitroepen. Alle troepen konden de vraag van shofar van hun positie wegens zijn verschillend geluid horen. "Toen zei LORD aan Joshua… Maart rond de stad eens met alle bewapend man. Doe dit zes dagen. Heb zeven priesters trompetten van de hoornen van rammen voor de bak dragen. Voor de zevende dag, maart rond de stad zeven keer, met de priesters die de trompetten blazen. Wanneer u hen geluid een lange ontploffing op de trompetten hoort, hebben alle mensen een luide schreeuw geven; dan zal de muur van de stad instorten en de mensen zullen, elk man rechtstreeks binnen uitgaan. (6:2 Joshua - 5)" in de Tempel in Jeruzalem, werd shofar soms gebruikt samen met de trompet. Op Nieuwjaarsdag werd de belangrijkste ceremonie geleid met shofar, die het instrument in het centrum met een trompet aan beide kanten werd geplaatst; het was de hoorn en recht van een wilde geit in vorm die, met goud bij het mondstuk worden gesierd. Op vastendagen werd de belangrijkste ceremonie aan beide kanten geleid met de trompetten in het centrum en met shofar. Bij die gelegenheden die was shofarot de hoornen van rammen in vorm worden en met zilver bij de mondstukken worden gesierd gebogen die. Op Yom Kippur van het jubileumjaar werd de ceremonie uitgevoerd met shofar zoals op Nieuwjaarsdag. Rosh Hoshana is het Joodse Nieuwjaar. Een plechtige hoorn, genoemd wordt "shofar" geblazen, eraan herinnerend Joden dat de God koning is. Een feest met symbolisch voedsel wordt gegeten op Rosh Hashana, en de volgende tien dagen worden doorgebracht in berouw. De einden van Hashana van Rosh op Yom Kippur. Yom Kippur is een dag van oordeel, waarin de gebeden vragend om vergiffenis worden gemaakt. Op Rosh Hashanah en ander volledig vakantie (Dag van Boetedoening, Ingathering van de oogst [Succot], Pascha en het Feest van Weken - Pinksteren) één enkele Priester perfectioneerde twee offers ter ere van de volledige vakantie, op Rosh Hashanah, speciaal kwam iets tijdens het speciale offer voor. Betwistbaar speelden twee Peilers Shofar de lange nota's en één Trompetter speelde de korte nota. Dienovereenkomstig, wordt Rosh HaShanah genoemd Yom Teruah (de dag van de ontploffing) Anders, hadden de Trompetten "het hoogste factureren." Rosh Hashanah27a, steunt deze eis: "Bovengenoemde Raba of het kan R. Joshua B. Levi geweest zijn: Wat is de bijbelse waarborg voor dit? - Omdat het wordt geschreven, "met trompetten en het geluid van de Shofar schreeuw ye vóór de Koning in de Tempel, vereisen wij trompetten en het geluid van Shofar; elders niet." Rosh Hashanah kondigde het jubileumjaar aan, en het geluid van shofar op Yom Kippur kondigde de daadwerkelijke versie van financiële lasten af. In post-bijbelse tijden, werd shofar verbeterd in zijn godsdienstig gebruik wegens het verbod op het spelen muzikale instrumenten als teken van het rouwen voor de vernietiging van de tempel. Shofar blijft het Nieuwjaar en de nieuwe maan aankondigen, Shabbat introduceren, het bevel uitvoeren om het te klinken op Rosh Hashanah, en het eind van de dag te merken van het vasten op Yom Kippur zodra de diensten in de avond hebben voltooid. Het seculaire gebruik is verworpen (hoewel shofar geklonken=werd= om reunification van Jeruzalem in 1967) te herdenken Vandaag wordt shofar hoofdzakelijk geassoci?ërd met Rosh Hashanah. (betekenend "hoofd van het jaar" in Hebreeër) en en Yom Kippur. Shofar is zulk een belangrijk stuk van Rosh Hashanah dat een andere naam voor de vakantie Yom Teruah ("is dag van de shofar ontploffing"). Shofar wordt geblazen honderd keer op elk van de twee dagen van Rosh HaShanah. Als één van de dagen van Rosh HaShanah op Shabbat valt, echter, wordt shofar niet geblazen. Volgens de beroemde Joodse filosoof Maimonides, moet het geluid van shofar op Rosh HaShanah ziel wekken en zijn aandacht draaien aan de belangrijke taak van berouw (teshuvah). Het is een bevel om shofar op Rosh HaShanah te blazen en er zijn vier specifieke shofar ontploffingen verbonden aan deze vakantie: Teki'ah - een ongebroken ontploffing die ongeveer drie die seconden Shva'rim duren - een teki'ah in drie segmenten van Teruah wordt gebroken - snelle brand Negen vernietigt Tekiah Gedolah - een drievoudige teki'ah die minstens negen seconden duren, hoewel vele shofar ventilators zullen proberen beduidend langer te gaan, dievan het publiek houdt. De persoon die shofar blaast wordt genoemd een Tokea (wat letterlijk "zandstraler") betekent en het is geen gemakkelijke taak om elk van deze geluiden uit te voeren. Rol neer aan het eind van dit artikel voor een verbinding met een video die de vier shofar geluiden van Rosh HaShanah aantonen. Er is heel wat die symboliek in verband wordt gebracht met de shofar en wettelijke eisen voor wat juiste shofar vormt. Shofar van Rosh Hashanah, waarvan doel het is om Goddelijk in de luisteraar op te wekken, kan niet van een kunstmatig instrument worden geconstrueerd. Het moet een instrument in zijn natuurlijke vorm zijn en natuurlijk hol, waardoor klink wordt geproduceerd door menselijke adem, die de God in mensen ademt. Zuiver dit, en het natuurlijke geluid, symboliseert het leven het Joden om roept te leiden. Voorts wenselijkste is shofar de gebogen hoorn van een ram. De ram herinnert één aan het gewillige offer van Abraham van dat die aan hem het kostbaarst was. De kromme in de hoorn weerspiegelt het berouw van de persoon die spit hebben. Het klinken van de shofar hertellingen Akedah, toen de God Abraham vroeg om Isaac te offeren. Het verhaal (het 22:1 van het Ontstaan - 24) culmineert met Abraham die het mes opheffen om zijn zoon te doden om het verblijf van de God slechts te hebben zijn hand en brengt zijn die aandacht aan een ram in een nabijgelegen struikgewas wordt gevangen. Abraham offerde in plaats daarvan de ram. Wegens dit verhaal wat midrashimeis dat wanneer shofar opgeblazen is de God de bereidheid van Abraham zal herinneren om zijn zoon te offeren en daarom zij zal vergeven die de shofar ontploffingen horen. Op deze wijze, enkel aangezien de shofar ontploffingen ons eraan herinneren om onze harten naar berouw te draaien, herinneren zij ook God eraan om ons voor onze schendingen te vergeven. Shofar wordt ook geassoci?ërd met het idee van het bekronen van God als Koning op Rosh HaShanah. De adem door Tokea wordt gebruikt wordt om de geluiden van shofar te maken ook geassoci?ërd met ademt van het leven, dat de God eerst in Adam op de verwezenlijking van het mensdom dat ademde. In de praktijk worden twee species over het algemeen gebruikt: shofar Ashkenazi en Sefardi wordt gemaakt van de hoorn van een binnenlandse ram, terwijl Yemeni shofar van de hoorn van een kudu wordt gemaakt. Een Marokkaanse Shofar is een vlakke Shofar zonder krommen naast de belangrijkste kromme; jaren geleden, toen de Joden Morrocan niet aan praktijkJudaïsme werden toegestaan, was het gemakkelijk om het in hun kleren wegens zijn vlakke vorm te verbergen.