Fractal Shofar Bureaumat

Beschikt over een fractale weergave van een shofar (ramshoorn) bovenop een sterrenachtig afbeelding op de achtergrond. De overheersende kleuren zijn geel, wit en blauw. Aanpassen door uw eigen tekst toe te voegen. Voor Jom Kippoer of Rosh Hasjana gebruik. Een shofar wordt gemaakt van de hoorn van een ram of een ander koosjer dier. Het werd in het oude Israël gebruikt om de Nieuwe Maan (Rosh Chodesh) aan te kondigen en mensen samen te roepen. Het werd ook geblazen op Rosj Hasjana, het markeren van het begin van het nieuwe jaar, wat betekent dat beide moeten ontwaken voor de oproep tot bekering, en in verband met het gedeelte gelezen op de tweede dag van Rosj Hasjana, de binding van Isaac (Genesis, hoofdstuk 22) waarin Abraham offert een ram in plaats van zijn zoon, Isaac. De shofar wordt vaak genoemd in de Tanach, Talmoed en in de rabbijnse literatuur. Het werd gebruikt om het begin van feestdagen aan te kondigen, in processies en zelfs om het begin van een oorlog te markeren. Misschien wel de meest bekende bijbelse verwijzing naar de shofar komt voor in het boek Jozua, waar shofarot (meervoud van shofar) werd gebruikt om de stad Jericho te veroveren. De shofar werd geblazen en de Joden konden de stad veroveren. De shofar werd vaak naar de oorlog gebracht, zodat de troepen zouden weten wanneer een strijd zou beginnen. De persoon die de sjofar zou blazen, zou vanaf een heuvel naar de troepen roepen. Alle troepen waren in staat om de roep van de shofar vanuit hun positie te horen vanwege het duidelijke geluid. "Toen zeide de HEERE tot Jozua: Trek eens rond in de stad met al de bewapende mannen. Doe dit gedurende zes dagen. Laat zeven priesters trompetten van ramshoorns voor de ark dragen. Op de zevende dag marcheert u zeven keer rond de stad, met de priesters die op de bazuinen blazen. Als je ze een lange knal op de trompetten hoort klinken, laat dan alle mensen een luid geroep geven; dan zal de stadsmuur instorten en de mensen zullen opgaan, elk man recht naar binnen. (Jozua 6:2-5)" In de Tempel in Jeruzalem werd de shofar soms samen met de trompet gebruikt. Op nieuwjaarsdag werd de belangrijkste ceremonie uitgevoerd met de shofar, welk instrument in het midden werd geplaatst met een trompet aan weerszijden; het was de hoorn van een wilde geit en recht van vorm, versierd met goud aan het mondstuk. Op snelle dagen werd de belangrijkste ceremonie uitgevoerd met de trompetten in het midden en met een shofar aan weerszijden. Bij die gelegenheden waren de shofarot ramshoorns gebogen van vorm en versierd met zilver bij de mondstukken. Op Jom Kippoer van het jubileumjaar werd de ceremonie uitgevoerd met de shofar zoals op nieuwjaarsdag. Rosh Hoshana is het Joodse Nieuwjaar. Een ceremoniële hoorn, een zogenaamde "shofar", wordt geblazen en herinnert Joden eraan dat God koning is. Een feest met symbolisch voedsel wordt gegeten op Rosh Hashana, en de volgende tien dagen worden doorgebracht in berouw. Rosh Hashana eindigt bij Jom Kippoer. Jom Kippoer is een dag van oordeel, waarin gebeden worden om vergeving te vragen. Op Rosj Hasjana en andere volledige feestdagen (Verzoendag, Inzameling van de oogst [Succot], Pascha en het Wekenfeest – Pinksteren) vervolmaakte één enkele Priester twee offeranden ter ere van de volledige feestdag, Op Rosj Hasjana, gebeurde er iets bijzonders tijdens het speciale offer. Ongetwijfeld speelden twee Shofar Sounders de lange noten en één trompettist speelde de korte noot. Dienovereenkomstig wordt Rosh HaShanah Yom Teruah (de dag van de ontploffing) genoemd, anders hadden de bazuinen "topfacturering". Rosj Hasjana27a, ondersteunt deze bewering: "Zei Raba of het kan R. Joshua B. Levi zijn geweest: Wat is het schriftuurlijke bevel hiervoor? – Met trompetten en het geluid van de Shofar schreeuwen jullie voor het aangezicht van de Koning in de Tempel, wij hebben trompetten en het geluid van de Shofar nodig; elders niet. Rosj Hasjana kondigde het jubileumjaar aan en het geluid van de sjofar op Jom Kippoer verkondigde de werkelijke vrijlating van financiële lasten. In post-Bijbelse tijden werd de shofar versterkt in zijn religieuze gebruik vanwege het verbod op het spelen van muziekinstrumenten als een teken van rouw voor de vernietiging van de tempel. De sjofar blijft het nieuwe jaar en de nieuwe maan aankondigen, de sabbat introduceren, het gebod uitvoeren om het op Rosh Hasjana te laten klinken en het einde van de dag van vasten op Jom Kippoer te markeren zodra de diensten in de avond zijn voltooid. De seculiere toepassingen zijn weggegooid (hoewel de sjofar werd geluid om de hereniging van Jeruzalem in 1967 te herdenken) Vandaag de dag wordt de sjofar voornamelijk geassocieerd met Rosj Hasjana. (in het Hebreeuws betekent dit "hoofd van het jaar") en Jom Kippoer. De sjofar is zo'n belangrijk onderdeel van Rosj Hasjana dat een andere naam voor de feestdag Yom Teruah is ("dag van de sjofar-explosie"). De shofar wordt 100 keer geblazen op elk van de twee dagen van Rosh HaShanah. Als een van de dagen van Rosh HaShanah herfsten op Shabbat, echter, de shofar is niet geblazen. Volgens de beroemde Joodse filosoof Maimonides is het geluid van de sjofar op Rosh HaShanah bedoeld om de ziel wakker te maken en haar aandacht te richten op de belangrijke taak van berouw (tesjoeva). Het is een gebod om de sjofar op Rosh HaShanah te blazen en er zijn vier specifieke sjofar-ontploffingen geassocieerd met deze feestdag: Teki’ah – Een ononderbroken ontploffing die ongeveer drie seconden duurt Shva’rim – Een teki’ah gebroken in drie segmenten Teruah – Negen snelle vuurontploffingen Tekiah Gedolah – Een drievoudige teki’ah die minstens negen seconden duurt, hoewel veel sjofar-blazers zullen proberen aanzienlijk langer te gaan, wat het publiek leuk vindt. De persoon die de shofar blaast wordt een Tokea genoemd (wat letterlijk "blaster" betekent) en het is geen gemakkelijke taak om elk van deze geluiden uit te voeren. Scroll naar beneden naar het einde van dit artikel voor een link naar een video die de vier shofar-geluiden van Rosh HaShanah laat zien. Er is veel symboliek verbonden met de shofar en de wettelijke vereisten voor wat een echte shofar is. De shofar van Rosj Hasjana, wiens doel het is om het Goddelijke in de luisteraar op te wekken, mag niet worden geconstrueerd uit een kunstmatig instrument. Het moet een instrument zijn in zijn natuurlijke vorm en van nature hol, waardoor geluid wordt geproduceerd door menselijke adem, die God in mensen inademt. Deze zuivere en natuurlijke klank symboliseert de levens die het Joden oproept te leiden. Wat meer is, de meest wenselijke shofar is de gebogen hoorn van een ram. De ram herinnert aan Abrahams gewillige offer van dat wat hem het meest dierbaar was. De kromming in de hoorn weerspiegelt de bijdrage van degene die berouw toont. Het geluid van de sjofar vertelt over de Akedah, toen God Abraham vroeg Isaak te offeren. Het verhaal (Genesis 22:1-24) culmineert met Abraham die het mes opsteekt om zijn zoon te doden, alleen om God zijn hand te laten houden en zijn aandacht te vestigen op een ram gevangen in een nabijgelegen struikgewas. Abraham offerde in plaats daarvan de ram. Vanwege dit verhaal beweren sommige midrashim dat wanneer de sjofar wordt geblazen, God zich de bereidheid van Abraham zal herinneren om zijn zoon te offeren en daarom degenen die de sjofar's blasten horen zal vergeven. Op deze manier, net zoals de shofar-ontploffingen ons eraan herinneren om ons hart te keren naar bekering, herinneren ze God er ook aan om ons te vergeven voor onze overtredingen. De shofar wordt ook geassocieerd met het idee om God als Koning te kronen op Rosh HaShanah. De adem die door de Tokea wordt gebruikt om de geluiden van de sjofar te maken, wordt ook geassocieerd met de adem van het leven, die God voor het eerst in Adam blies bij de schepping van de mensheid. In de praktijk worden twee soorten algemeen gebruikt: de Ashkenazi en Sefardi shofar is gemaakt van de hoorn van een huisram, terwijl een Jemenitische shofar is gemaakt van de hoorn van een kudu. Een Marokkaanse Shofar is een vlakke Shofar zonder bochten naast de hoofdbocht; jaren geleden, toen de Marokkaanse Joden het jodendom niet mochten beoefenen, was het gemakkelijk om het in hun kleding te verbergen vanwege de platte vorm.