Feliz Navidad - Winter Solstice

Met een afbeelding van de mid-winter taiga (boreaal bos). Koud en bedekt met sneeuw. Lage aan de horizon hangt een bleke, gele zon net boven de bergen. Een sneeuwschoen loopt over de voorgrond. De Spaanse tekst met de tekst "Feliz Navidad" staat ook in het rood. Een solstice is een van de twee keer per jaar wanneer de zon zich op de grootste afstand van de hemelse evenaar bevindt, de grote cirkel op de hemelbol die zich op hetzelfde vlak bevindt als de evenaar van de aarde. Op het noordelijk halfrond vindt de wintersrust plaats op 21 of 22 december, wanneer de zon rechtstreeks over de tropische regenwanden van Capricorn schijnt. De reden voor de verschillende seizoenen op het tegenovergestelde van het jaar in de twee halfronden is dat de aarde rond de zon draait, maar dat de aarde ook op haar as draait, die ongeveer 23,5 graden naar het draaivlak wordt gekanteld. Door deze helling krijgt het noordelijk halfrond minder direct zonlicht (waardoor er een winter ontstaat), terwijl het zuidelijk halfrond meer direct zonlicht krijgt (waardoor de zomer ontstaat). Naarmate de aarde haar baan voortzet, verandert de halve bol die het dichtst bij de zon staat en worden de seizoenen omgedraaid. Het winterseizoen markeert de kortste dag en de langste nacht van het jaar. De zon verschijnt op het laagste punt in de hemel, en de no-time stijging lijkt enkele dagen voor en na de zonsondergang hetzelfde te zijn. Vandaar de oorsprong van het woord solstice, dat afkomstig is van Latijns-solstitium, van sol, zon en - stitium, een stoppagina. Na de winterrust beginnen de dagen langer te groeien en de nachten korter. De wintersrust komt precies voor wanneer de axiale helling van de aarde het verst van de zon verwijderd is op zijn maximum van 23°26'. Hoewel het winterseizoen slechts een moment duurt, is de term ook een keerpunt naar de midwinter of de eerste dag van de winter om te verwijzen naar de dag waarop het zich voordoet. Voor degenen op hoge breedtegraden komt dit op de kortste dag en de langste nacht voor, terwijl de dagelijkse maximumpositie van de zon in de hemel de laagste is. De seizoensgebondenheid van de winterrust is gelegen in de omkering van de geleidelijke verlenging van de nachten en de verkorting van de dagen. Afhankelijk van de verschuiving van de kalender vindt de winterrust plaats op 21 of 22 december van elk jaar in het noordelijk halfrond en op 20 of 21 juni in het zuidelijk halfrond. Wereldwijd verschilt de interpretatie van het evenement van cultuur tot cultuur, maar de meeste culturen hebben in die tijd een hergeboorte herkend, waarbij feestdagen betrokken waren. festivals, bijeenkomsten, rituelen of andere feestelijkheden. De solstiek zelf kan zelfs in neolithische tijden een speciaal moment van de jaarlijkse cyclus van het jaar zijn geweest. Astronomische gebeurtenissen, die in de oudheid het paren van dieren, het zaaien van gewassen en het meten van winterreserves tussen oogsten beheersten, show hoe verschillende culturele mythologieën en tradities zijn ontstaan. Dit blijkt uit de fysieke overblijfselen in de lay-outs van wijlen archeologische sites uit de Neolithic- en Bronze Age-tijd, zoals Stonehenge in Groot-Brittannië en Newgrange in Ierland. De hoofdassen van beide monumenten lijken zorgvuldig te zijn afgestemd op een lijn die wijst op de winterzonsondergang (Newgrange) en de winterzonsondergang (Stonehenge). Belangrijk voor Stonehenge is het feit dat de Grote Trilithon vanuit het midden van het monument naar buiten is gebracht, d.w.z. dat zijn gladde vlakke gezicht naar de midwinter-zon is gedraaid. De winterrust kan van enorm belang zijn geweest omdat de gemeenschappen niet zeker waren van het leven in de winter en in de afgelopen negen maanden moesten worden voorbereid. In de winter tussen januari en april kwam hongersnood vaak voor, ook wel de hongermaanden genoemd. In gematigde klimaten was het midwinterfestival de laatste feestdag, voordat de diepe winter begon. Het merendeel van de runderen werd geslacht, zodat ze in de winter niet meer zouden hoeven te worden gevoederd. Het was dus bijna de enige tijd van het jaar waarin er een voorraad vers vlees beschikbaar was. Het grootste deel van de wijn en het bier dat in de loop van het jaar werd geproduceerd, werd uiteindelijk gefermenteerd en was op dat moment klaar om te worden drink. De concentratie van de waarnemingen vond niet altijd plaats op de dag die om middernacht of bij zonsopgang begon, maar aan het begin van de pre-Romanized dag, die de herfsten aan de vooravond hadden. Aangezien het evenement wordt gezien als de omkering van de zonewassing in de lucht, zijn er veel begrippen als geboorte of hergeboorte van zonneschijnen en is in culturen die gebruikmaken van solstisch gefundeerde winterkalenders, het jaar van hergeboorte gevierd met betrekking tot levensdoodgeboorte of nieuw begin, zoals de rooiing van Hogmanay, een nieuwjaarsschoonmaaktraditie. In de mythologie van het oude Griekenland, ontmoetten de goden en de godinnen elkaar op de winter en de zomer, en Hades mag de Olympus binnengaan. Dit domein is de onderwereld, dus wordt hij natuurlijk niet op een andere tijd geaccepteerd. Omkering is ook een ander gebruikelijk thema zoals in de slaaf van Saturnus en hoofdomkering. Directe observatie van de troost door amateurs is moeilijk, omdat de zon te langzaam op een van beide pleidooien beweegt om zijn specifieke dag te bepalen, laat staan zijn onmiddellijke tijd. De kennis van het tijdstip waarop de gebeurtenis zich voordoet, is pas onlangs vergemakkelijkt tot nabij het moment waarop de gebeurtenis zich voordoet, volgens nauwkeurige astronomische gegevenstracering. Het is niet mogelijk om het daadwerkelijke moment van de solstice te ontdekken (per definitie kan niet worden opgemerkt dat een voorwerp zich niet meer beweegt tot men een tweede waarneming in tijd maakt die aantoont dat het niet verder van de voorafgaande plaats is bewogen, of dat het zich in de tegenovergestelde richting heeft bewogen). Om precies te zijn tot één dag moet men bovendien een verandering in azimut of hoogte kunnen waarnemen die kleiner is dan of gelijk is aan ongeveer 1/60e van de hoekdiameter van de zon. Het is makkelijker om te observeren dat het zich binnen een periode van twee dagen heeft voorgedaan, wat een waarnemingsnauwkeurigheid van slechts ongeveer 1/16 van de hoekdiameter van de zon vereist. Veel waarnemingen zijn dus eerder van de dag van de heiligheid dan van het moment. Dit wordt vaak gedaan door de zonsopgang en zonsondergang te bekijken of andersom of door een astronomisch gericht instrument te gebruiken dat een straal van licht om op een bepaald punt rond die tijd toestaat te gieten.