Edo no Hana Kodomo Asobi "Jyuubankumi-Rugumi" Stropdas

De meeste Japanse gebouwen waren gemaakt van hout, dus de steden Edo van de 17e eeuw tot de 19e eeuw werden vaak getroffen door grote branden. Destijds was de brandbestrijdingsmethode vernietiging, wat betekent dat de verspreiding van vuur voorkomen moet worden door de huizen rond de brandplaats te vernietigen. In het begin was er echter slechts een brandweerbrigade georganiseerd door samurai die weinig wist van de huisstructuur, zodat het moeilijk was om huizen efficiënt te vernietigen. Naast de samurai-brandweer werd in 1658 een nieuwe brigade gevormd, "Machi-bikeshi" genaamd. De meeste leden van "Machi-bikeshi" waren bouwvakkers genaamd "Tobi", die gespecialiseerd waren in het werken op hoge plaatsen, zodat ze huizen efficiënt konden slopen vanwege hun bekendheid met de huisstructuur. "Machi-bikeshi" bestond uit subgroepen: "Iroha-gumi", met 48 eskaders, en drie andere groepen, "Kita-gumi", "Naka-gumi" en "Minami-gumi". De westelijke kant van de Sumida-rivier werd verzorgd door "Iroha-gumi", en de oostelijke kant werd bedekt door "Kita-gumi", "Naka-gumi" en "Minami-gumi". Elke groep gebruikte "matoi" en "nobori" als symbolen van de groep. Dit ontwerp is gebaseerd op Ukiyo-e in het bezit van de National Diet Library in Japan. Het is de inishiki-e (gekleurde houtblokafdruk), genaamd "Edo no Hana Kodomo asobi", gemaakt door Yoshitora Utagawa, een ukiyo-e-kunstenaar rond 1858. Dit afbeelding op het product show een brandweerman van "Jyuubankumi-Rugumi", een korps in "Iroha-gumi". In het verleden waren nishiki-e zoals brandweerlieden en bijin-ga (mooie vrouwen) populair als souvenirs van de stad Edo. Na de grote brand in Meireki, waarbij in 1657 tienduizenden inwoners van Edo omkwamen, werden in Ueno en Ryogoku, in de stad Edo, brandhaarden, genaamd "Hirokoji", gebouwd om de verspreiding van het vuur te voorkomen. De structuur van de stad en de "Hikeshi" waren verenigd in de strijd tegen het vuur.