De muziekmakers poster

We zijn de muziekmakers, en we dromen van dromen, dromen door alleenstaande zee-brekers, en zitten bij verlaten stromen, wereldverliezers en wereldvorsakers, op wie de bleke maan gleams: maar toch zijn we de movers en de shakers van de wereld voor altijd, lijkt het erop. Met prachtige, ongelukkige tijden bouwen we de grote steden van de wereld op. En uit een geweldig verhaal modes we de glorie van een rijk: een man met een droom, zal, tot mijn genoegen, een kroon veroveren. En drie met een maat van een nieuw liedje kunnen een imperium neerhalen. We bouwden Nineveh in de leeftijden die liggen in het begraven verleden van de aarde, met onze blik, en Babel zelf in onze schild. En we gooiden ze erdoor met de kracht van de oude van de nieuwe wereld. Voor elke leeftijd is dat een droom die sterft, of die tot de geboorte komt. We zijn de muziekmakers, een adem van onze inspiratie is het leven van elke generatie Een wonderbaarlijk ding van ons dromen op een onzinnige, onmogelijke manier... De soldaat, de koning en de boer werken in één keer samen, tot onze droom hun cadeau wordt en hun werk in de wereld gedaan wordt. Ze hadden geen geweldig beeld van het heerlijke huis dat ze opvoeden. Ze hadden geen goddelijke voorspelling van het land waar ze naartoe gaan: maar op één man is het gebroken, een licht dat niet verdwijnt; en zijn uiterlijk, of een woord dat hij sprak, droogte in het hart van een ander man. En daarom is vandaag spannend met de late vervulling van een dag van het verleden. En de multitudes zijn geëngageerd in het geloof dat hun vaders weerstand boden. En, met minachting voor de droom van tot morrow, brengen ze, zoals ze kunnen, in de wereld, de droom over die gisteren werd geschonden. Met ons dromen en zingen, zonder grenzen en zonder verdriet. De glorie over ons vastklampen van de glorieuze toekomst die we zien, onze zielen met hoogmuziek beluisteren; O mannen! Het moet ooit zijn dat we in ons dromen en zingen blijven zitten, een beetje verder dan gij. Want we zijn ver weg met de dageraad en de zonnen die nog niet hoog zijn. En van de oneindige ochtend Intrepid hoor je ons huilen... hoe, ondanks je menselijke minachting, weer eens de toekomst van God in de buurt komt, en je waarschuwt al dat het verleden moet sterven. Grote hagel! We huilen tegen de komers Van de duizelingwekkende onbekende kust; Breng ons naar je zon en je zomers; en vernieuw onze wereld vanaf je oor; jullie zullen ons de nieuwe getallen van je liedje leren, en dingen die we niet eerder droomden: Yea, ondanks een dromer die sluimert, en een zangeres die niet meer zingt. We zijn muziekmakers, en we zijn de dromers van dromen.