Cocos (Keeling) Islands Territory, Australië. Sticker

De Cocos (Keeling)-eilanden (Cocos Islands Malay: Pulu Kokos [Keeling]), officieel het Territorium van Cocos (Keeling)-eilanden (/ˈkoʊkəs/; Cocos Islands Malay: Pulu Kokos [Keeling]), zijn een Australisch extern gebied in de Indische Oceaan, bestaande uit een kleine archipel ongeveer halverwege tussen Australië en Sri Lanka en relatief dicht bij het Indonesische eiland Sumatra. De dubbele naam van het gebied (officieel sinds de oprichting van de eilanden in Australië in 1955) weerspiegelt dat de eilanden van oudsher bekend staan als de Cocoseilanden of de Keelingeilanden. Het gebied bestaat uit twee atollen bestaande uit 27 koraaleilanden, waarvan er slechts twee - West Island en Home Island - bewoond zijn. De bevolking van ongeveer 600 mensen bestaat voornamelijk uit Cocos Maleiers, die meestal de soennitische islam praktiseren en een dialect van het Maleis als hun eerste taal spreken. Het grondgebied wordt beheerd door de Australische federale overheid Department of Infrastructure, Transport, Regional Development, Communications and the Arts als een Australische externe grondgebied en samen met Christmas Island (dat is ongeveer 960 kilometer (600 mijl) naar het oosten) vormt de Australische Indische Oceaan Territories administratieve groepering. De eilandbewoners hebben echter een zekere mate van zelfbestuur via de lokale Shire Council. Veel openbare diensten - waaronder gezondheidszorg, onderwijs en politie - worden geleverd door de staat Western Australië, en de Westerne Australische wet is van toepassing, tenzij de federale overheid anders heeft bepaald. Het gebied maakt ook gebruik van Westerne postcodes uit Australië. De eilanden werden in 1609 ontdekt door William Keeling, de kapitein van het Britse zee, maar er was geen nederzetting tot het begin van de 19e eeuw. Een van de eerste kolonisten was John Clunies-Ross, een Schotse koopman; een groot deel van de huidige bevolking van het eiland stamt af van de Maleise arbeiders die hij naar zijn kopra-plantage bracht om te werken. De familie Clunies-Ross regeerde de eilanden bijna 150 jaar als een privé-leengoed, waarbij het hoofd van de familie meestal werd erkend als resident magistraat. De Britten annexeerden de eilanden in 1857 en voor de volgende eeuw werden ze bestuurd vanuit Ceylon of Singapore. Het gebied werd in 1955 overgedragen aan Australië, hoewel tot 1979 vrijwel al het onroerend goed van het gebied nog steeds toebehoorde aan de familie Clunies-Ross.