Cafe Terrace - Vincent van Gogh schilderende Art Legpuzzel

De waarheid is dat de constante studie van Van Gogh alleen maar leidt tot bevestiging en niet tot het creëren van zijn kleurgevoel. Misschien kon de kracht van dit instinct in zijn vroege tijd zelfs niet begrepen worden door de mensen die hem het meest sympathiseren, misschien zelfs niet door zichzelf. Maar in uitzicht van de triomfjes van zijn latere schilderij, mag er geen misverstand bestaan over de geboren kleurstof die voor ons ligt in dat eerste meesterwerk, The Potato Eaters. Geschilderd in Nuenen na herhaalde detailstudies, waarvan er vele nog bestaan, slaagt de beperkte kleurengte erin niet alleen de volle sterkte van objecten onder het licht van de lamp te geven en tussen de atmosfeer van de ruimte: het geeft al een diepgaand beeld van dat gevoel van de schoonheid van de kleur waarvoor het werk van de kunstenaar met het duidelijkere en gevarieerdere palet van zijn rijpheid getuigenis zal afleggen die meer arresterend en sterker is , maar niet echt anders . Andere werken van de Nederlandse tijd, met een breder kleurenbereik, zelfs al bevatten ze minder van de dramatische aantrekkingskracht van The Potato Eaters, leveren nog steeds het bewijs dat de kwaliteit van zijn schilderij eigen is en niet verworven. Twee gespreksthema's komen me op dit moment voor. Toen ik eens nogal ondoordacht sprak over de kunstenaar als deel van de Franse school, werd ik ontmoet door een simpele maar vrome opmerking van zijn neef, Vincent W. van Gogh, "Dus? Ik denk dat hij altijd Nederlands is." En dan herinner ik me wat Matisse zei toen hij, na de schikking van zijn vaders nalatenschap, opnieuw in het bezit kwam van zijn eerste afbeelding, dat hij ongeveer dertig jaar niet had gezien. Het was gedaan in een provinciestad, zonder instructies, en zonder dat men zich ervan bewust was dat er een "moderne" school bestond. Maar toen hij het zag, vertelde hij me dat zijn eerste gevoel een diep ontmoedigend gevoel was, dat het leek alsof hij geen vooruitgang had geboekt. Dat had hij zeker gedaan, en van Gogh maakte een fantastische vooruitgang. maar het is van essentieel belang om te beseffen dat de echte kunstenaar voortbouwt op een personage , een visie , dat wil zeggen van de eerste . Als het moeilijk is om dit te doen in aanwezigheid van de kleur van Van Gogh, met zijn metamorfose van duisternis tot licht, dan is de eenheid van zijn kunst gemakkelijk te begrijpen als we het vanuit het oogpunt van vorm bekijken. In dit opzicht verandert Vincent maar weinig, behalve in de kwestie van de vaardigheid, iets dat vanzelfsprekend met de voortdurende praktijk komt. Van het eerste werk dat we kennen tot het laatste, is zijn tekening gericht op het teruggeven van karakter en uitdrukking. Zijn studie naar modellering wordt voortgezet met de visie van de realist die wil dat zijn werk het effect van de natuur met maximale overtuiging zal geven. En zelfs al die afschrikkers die hij vandaag nog kan vinden, zullen toegeven dat hij deze overtuiging oplegt, dat hij het idee uitvoert dat hij kreeg van Millet en dat hij hem in een brief voor Theo heeft laten kopiëren: "Ik had liever niets gezegd dan mezelf zwak te uiten."