Basisdiagram van een haai Selachimorpha

Haaien (superorde Selachimorpha) zijn een soort vis met een volledig cartilagineus skelet en een sterk gestroomlijnd lichaam. De oudste bekende haaien dateren van meer dan 400 miljoen jaar geleden. Sindsdien zijn de haaien gevarieerd tot 440 soorten, variërend van de kleine dwerg lanternshark, Etmopterus perryi, een diepzeesoort van slechts 17 cm lengte, tot de walvishaai, Rhincodon typus, de grootste vissoort, die ongeveer 12 meter lang is (39 ft 4 inch) en die alleen maar voedsel geeft op plankton, pijlinktvis en kleine vissen door het voeren van filters. Haaien worden in alle zeeen aangetroffen en zijn tot op 2.000 meter diepte (6.600 voet) gemeenschappelijk. Zij leven over het algemeen niet in zoet water, met een paar uitzonderingen, zoals de stierenhaai en de rivierhaai die zowel in zee- als in zoet water kan leven. Ze ademen door vijf tot zeven kieuwen. Haaien hebben een deklaag van dermale denticles die hun huid beschermt tegen beschadiging en parasieten, en verbeteren hun vochtdynamiek zodat de haai zich sneller kan bewegen. Ze hebben verschillende sets vervangbare tanden. Bekende soorten zoals de grote witte haai, tijgerhaai, blauwe haai, makreelhaai en de hamerkop zijn apex roofdieren, bovenaan de onderwatervoedselketen. Hun bijzondere vaardigheden als roofdieren vormen een fascinerende en afschrikkende factor voor mensen, ook al wordt hun voortbestaan ernstig bedreigd door de visserij en andere menselijke activiteiten.