Aarde en Saturnus Ronde Sticker

Op 19 juli 2013, tijdens een wereldviering, gleed het Cassini ruimtevaartuig van NASA in de schaduw van Saturnus en richtte zich op het afbeeldingen van de planeet, zeven manen, de binnenringen — en, op de achtergrond, onze thuisplaneet, de Aarde. Met de krachtige en potentieel schadelijke straling van de zon die door Saturnus zelf werd verduisterd, konden Cassini's camera's aan boord profiteren van deze unieke kijkgeometrie. Ze kregen een panoramisch mozaïek van het Saturnus-systeem dat wetenschappers details laat zien in de ringen en door het hele systeem terwijl ze door de zon worden verlicht. Dit mozaïek is bijzonder omdat het de derde keer is dat onze thuisplaneet vanaf het buitenste zonnestelsel werd afgebeeld; de tweede keer dat deze door Cassini vanuit de baan van Saturnus werd afgebeeld; en de eerste keer ooit dat inwoners van de Aarde er van tevoren op werden gewezen dat hun foto van zo'n grote afstand zou worden genomen. Met zowel Cassini's groothoek- als smalhoekcamera's gericht op Saturnus, kon Cassini 323 afbeeldingen vastleggen in iets meer dan vier uur. Dit laatste mozaïek maakt gebruik van 141 van die groothoek afbeeldingen. Afbeeldingen genomen met behulp van de rode, groene en blauwe spectrale filters van de groothoekcamera werden gecombineerd en mozaïekvormig samengevoegd tot creëer dit natuurlijke-kleur uitzicht. Hierboven zijn een helderdere versie met contrast en kleur verbeterd (Afbeelding 1), een versie met alleen de planeten geannoteerd (Afbeelding 2) en een geannoteerde versie (Afbeelding 3) weergegeven. Dit afbeelding strekt zich uit over 404.880 mijl (651.591 kilometer). De buitenste ring hier is de E-ring van Saturnus, waarvan de kern ongeveer 149.000 mijl (240.000 kilometer) van Saturnus ligt. De geisers die uitbarsten op het zuidpoolgebied van de maan Enceladus leveren de fijne ijzige deeltjes waaruit de E-ring bestaat; diffractie door zonlicht geeft de ring zijn blauwe kleur. Enceladus (313 mijl, of 504 kilometer, dwars) en de grote pluim gevormd door zijn straaljagers zijn zichtbaar, ingebed in de E ring aan de linkerkant van het mozaïek. Op de 12 uur positie en een beetje naar binnen van de E ring ligt de nauwelijks waarneembare ring gecreëerd door de kleine, Cassini-ontdekte maan, Pallene (3 mijl, of 4 kilometer, over). (Zie PIA08328 voor meer informatie over structuren zoals de ring van Pallene.) De volgende smalle en gemakkelijk zichtbare ring naar binnen is de G-ring. Binnenin de G-ring, nabij de 11 uur positie, kan men nauwelijks de meer diffuse ring zien die wordt gevormd door de co-orbitale manen, Janus (111 mijl, of 179 kilometer, dwars) en Epimetheus (70 mijl, of 113 kilometer, dwars). Verder naar binnen zien we de zeer heldere F-ring die dicht om de hoofdringen van Saturnus heen ligt. Na de buitenste E-ring tegen de klok in vanaf Enceladus, verschijnt de maan Tethys (662 mijl, of 1066 kilometer, dwars) als een grote gele bol net buiten de E-ring. Tethys bevindt zich aan de verlichte kant van Saturnus; het ijzige oppervlak schijnt helder van geel zonlicht dat door Saturnus wordt gereflecteerd. Doorgaan naar ongeveer de 2 uur positie is een donkere pixel net buiten de G ring; deze donkere pixel is Saturn's Death Star maan, Mimas (246 mijl, of 396 kilometer, over). Mimas verschijnt, na nauwkeurig onderzoek, als een zeer dunne halve maan omdat Cassini vooral kijkt naar zijn niet-verlichte gezicht. De manen Prometheus, Pandora, Janus en Epimetheus zijn ook zichtbaar in het mozaïek in de buurt van de heldere smalle F-ring van Saturnus. Prometheus (53 mijl, of 86 kilometer, over) is zichtbaar als een vage zwarte stip net binnen de F ring en op de 9 uur positie. Aan de andere kant van de ringen, net buiten de F-ring, kan Pandora (50 mijl, of 81 kilometer, over) worden gezien als een heldere witte stip. Pandora en Prometheus zijn herdersmanen en zwaartekrachtwisselingen tussen de ring en de manen houden de F-ring smal ingesloten. Op de 11 uur positie tussen de F-ring en de G-ring, verschijnt Janus (111 mijl, of 179 kilometer, over) als een vage zwarte stip. Janus en Prometheus zijn donker om dezelfde reden als Mimas is meestal donker: we kijken naar hun niet-verlichte kanten in dit mozaïek. Halverwege tussen de F-ring en de G-ring, op ongeveer 8 uur positie, is een enkele heldere pixel, Epimetheus. Als je beter kijkt naar Enceladus, Mimas en Tethys, dan zie je, vooral in de helderder versie van het mozaïek, dat deze manen schaduwen door de E-ring gieten zoals een telefoonpaal een schaduw door een mist zou kunnen werpen. In de niet-opgehelderde versie van het mozaïek, kan men heldere klompen van ringsmateriaal zien die in de Encke-kloof in de buurt van de buitenrand van de hoofdringen en onmiddellijk naar de linker benedenhoek van het wereldbol van Saturnus draaien. Ook in de donkere B-ring binnen de hoofdringen, op 9 uur positie, kan men de vage contouren zien van twee spaakkenmerken, voor het eerst waargenomen door NASA's Voyager ruimtesonde in de vroege jaren 1980 en uitgebreid bestudeerd door Cassini. Ten slotte, in de rechterbenedenhoek van het mozaïek, tussen de helderblauwe E-ring en de vage, maar gedefinieerde G-ring, bevindt zich de bleke blauwe stip van onze aardbol, Earth. Als je goed kijkt, zie je de maan rechts onder op aarde uitsteken. (Zie PIA14949 voor een hoger resolutie uitzicht van de aarde en de maan tijdens deze veldtocht.) De tweeling van de aarde, Venus, verschijnt als een heldere witte stip in het linker bovenkwadrant van het mozaïek, ook tussen de G- en E-ringen. Mars verschijnt ook als een vage rode stip ingebed in de buitenrand van de E-ring, boven en links van Venus. Voor het gemak van de zichtbaarheid werden de Aarde, Venus, Mars, Enceladus, Epimetheus en Pandora allemaal met een factor acht en een half verhelderd ten opzichte van Saturnus. Tethys werd met een factor vier opgehelderd. In totaal zijn 809 achtergrondsterren zichtbaar en werden ze verhelderd met een factor variërend van zes, voor de helderste sterren, tot 16, voor de zwakste. De vage buitenste ringen (van de G-ring tot de E-ring) werden ook lichter gemaakt ten opzichte van de reeds heldere hoofdringen door factoren variërend van twee tot acht, waarbij de lagere-fase-hoek (en dus zwakker) gebieden van deze ringen het meest helderder werden. De helderdere versie van het mozaïek werd verder opgefleurd en het contrast werd overal verbeterd om druktoepassingen en een breed scala aan beeldweergaveomstandigheden op computerschermen te kunnen ondersteunen. Sommige ringkenmerken, zoals volledige ringen die worden getraceerd door kleine manen, verschijnen niet in deze versie van het mozaïek omdat ze extreme computerverbetering vereisen, wat de rest van het mozaïek negatief zou beïnvloeden. Deze versie werd verwerkt voor balans en schoonheid. Dit uitzicht kijkt naar de onverlichte kant van de ringen vanaf ongeveer 17 graden onder het ringvlak. Cassini was ongeveer 746.000 mijl (1,2 miljoen kilometer) van Saturnus toen de afbeeldingen in dit mozaïek werden genomen. De afbeelding-schaal op Saturnus is ongeveer 45 mijl (72 kilometer) per pixel. Dit mozaïek werd gemaakt van afbeeldingen die meer dan vier uur in beslag namen, terwijl de planeten, manen en sterren allemaal in beweging waren ten opzichte van Cassini. Als gevolg van de beweging van het ruimtevaartuig bevonden deze objecten op de hier getoonde locaties zich dus niet op deze specifieke plaatsen tijdens de gehele duur van de beeldvormingscampagne. Merk ook op dat Venus ver van de Aarde lijkt, net als Mars, omdat ze aan de andere kant van de zon van de Aarde waren. De Cassini-Huygens-missie is een samenwerkingsproject van NASA, de Europese Ruimtevaartorganisatie en de Italiaanse Ruimtevaartorganisatie. NASA's Jet Propulsion Laboratory, een divisie van het California Institute of Technology in Pasadena, beheert de missie voor NASA's Science Mission Directorate, Washington D.C. De Cassini orbiter en zijn twee camera's werden ontworpen, ontwikkeld en geassembleerd bij JPL. Het centrum voor beeldvormingsoperaties is gevestigd in het Space Science Institute in Boulder, Colo.