Soapstone Eider Duck Kussen

Een postzegel van een mythische onafhankelijke Alaska met een zeepijpsteen van een Eider Duck. De achtergrond is hersengelooide moshuid. Voeg je eigen tekst toe aan de achterkant. Dit is een digitaal renderen, niet een echt soapstone-object. De Eider is de grootste eend die in Europa en Noord-Amerika wordt aangetroffen (met uitzondering van de Barbarijse eend die alleen in het zuiden van Texas in Noord-Amerika in een wilde staat terechtkomt). De Eider wordt verspreid over de noordkust van Europa, Noord-Amerika en Oost-Siberië. Het verspreidt zich in het Noordpoolgebied en sommige noordelijke gematigde gebieden, maar overwintert iets verder ten zuiden in gematigde gebieden, waar het grote kuddes kan vormen op kustwateren. Het kan vliegen met snelheden tot 70 mijl (113 km). De Eider wordt gekenmerkt door zijn grote vorm en zijn grote, wigvormige rekening. Het mannetje is onmiskenbaar, met zijn zwarte en witte plumage en groene aap. Het vrouw is een bruine vogel, maar kan nog steeds gemakkelijk worden onderscheiden van alle eenden, met uitzondering van andere eidersoorten, op basis van grootte en vorm van de kop. De roep van deze eend is een aangename "ah-ooo". De soort is vaak gemakkelijk bereikbaar. De tekenen van de Europese, Oost-Noord-Amerikaanse en Azië/western Noord-Amerikaanse races kunnen worden onderscheiden door kleine verschillen in kleur en kleur van de biljetten. Deze soort duikt op schaaldieren en weekdieren, waarbij mosselen een voorkeursproduct zijn. De Eider eet mosselen door ze in hun geheel door te slikken; de schelpen worden vervolgens in hun maag fijngemaakt en uitgescheiden. Bij het eten van een krab zal de Eider al zijn klauwen en benen verwijderen en dan het lichaam in een vergelijkbare mode opeten. Het is overvloedig, met een populatie van ongeveer 1,5 tot 2 miljoen vogels in zowel Noord-Amerika als Europa, en ook grote maar onbekende aantallen in Oost-Siberië. Een bijzonder beroemde kolonie van eiders leeft op de Faeröer in Northumberland, Engeland. Deze vogels waren het voorwerp van een van de eerste vogelbeschermingswetten die in het jaar 676 door Saint Cuthbert werden vastgesteld. Ongeveer 1.000 paren nest er nog steeds elk jaar. Omdat St. Cuthbert de beschermheilige van Northumberland is, was het natuurlijk dat de eider gekozen zou moeten worden als de embleemvogel van het graafschap; de vogels worden nog steeds vaak Cuddy's eenden in het gebied genoemd, omdat "Cuddy" de bekende vorm van "Cuthbert" is. De Common Eider is een van de soorten waarop de Overeenkomst ter instandhouding van de Afrikaanse en Euraziatische trekkende watervogels (AEWA) van toepassing is. Eiders zijn koloniale fokkers. Ze nestelen op kusteilanden in kolonies van minder dan 100 tot meer dan 10.000 tot 15.000 individuen. Vrouw eiders vertonen vaak een hoge mate van natuurfilosofie, waar ze zich opnieuw voortplanten op hetzelfde eiland waar ze zijn uitgekomen. Dit kan leiden tot een hoge mate van relativiteit tussen individuen die op hetzelfde eiland nestelen, en tot de ontwikkeling van sociale structuren op basis van verwanten in vrouw. Dit verband heeft waarschijnlijk een rol gespeeld bij de ontwikkeling van coöperatief fokgedrag bij eiders. Voorbeelden van dergelijke gedragingen zijn het leggen van eieren in de nesten van verwante personen en het crècheren, waar vrouwen samen de werkzaamheden van het fokken van eenden organiseren en delen. Het nest van de eideraar is dicht bij het zee gebouwd en is bekleed met de gevierde neerslag, geplukt van de borst van het vrouw. Deze zachte en warme voering is al lang geoogst voor het vullen van kussens en watten, maar is de laatste jaren grotendeels vervangen door het gebruik van als huisdier gehouden boerderij-ganzen en synthetische alternatieven. Hoewel kussens of kantelen tegenwoordig zeldzaam zijn, blijft de oogst doorgaan en is het duurzaam, aangezien het kan gebeuren nadat de eenden het nest hebben verlaten zonder dat de vogels schade ondervinden.