Nixon-Agnew jugate - Button

Richard Milhous Nixon (9 januari 1913 - 22 april 1994) was het 37e President van de Verenigde Staten van 1969 tot 1974, toen het 36e vice-President van de Verenigde Staten van 1953 tot 1961 was. Als lid van de Republikeinse Partij was hij het enige President om de kantoor af te treden, evenals de enige persoon die tweemaal verkozen werd voor zowel het voorzitterschap als het vice-voorzitterschap. Hij werd in 1946 gekozen als Republikein in het Huis van Afgevaardigden die het twaalfde Congresdistrict van Californië vertegenwoordigden, met behulp van wat zijn handelsmerk vuile trucjes werd; de campagne is een van de meest omstreden momenten . Nixon noemde zijn tegenstander een linkse sympathisant, die haar "roze recht tot haar ondergoed" aanduidde. Omgekeerd verwees Douglas naar Nixon als "Tricky Dick", een derijverige bijnaam die hem voor de rest van zijn leven bleven dragen. In de Senaat was Nixon een prominente foe van de verspreiding van het wereldcommunisme, "de bedreiging". Hij bekritiseerde ook wat hij als President Harry S beschouwde. Truman heeft de Koreaanse oorlog verkeerd aangepakt. Hij stemde voor burgerrechten voor minderheden, en tegen prijscontroles en andere monetaire controles, voordelen voor illegale immigranten en publieke macht. Hij werd deels geselecteerd vanwege zijn reputatie als fervent anticommunist om de renderende partner van Dwight D. te zijn. Eisenhower, voorgedragen door de Republikeinse Partij, werd bij de presidentsverkiezingen van 1952 een van de jongste vice-Presidenten in de geschiedenis. Als vice-President breidde Nixon de kantoor uit tot een belangrijke en prominente post. Nixon zou in afwezigheid van de president nationale veiligheidsbijeenkomsten organiseren. Hij voerde in 1960 een mislukte presidentiële campagne en verloor bijna John F. Kennedy, en een mislukte campagne voor gouverneur van Californië in 1962; Na deze verliezen kondigde Nixon zijn terugtrekking uit het politieke leven aan. In 1968 ging hij echter opnieuw naar het president van de Verenigde Staten en werd hij verkozen.Tijdens de hele campagne presenteerde Nixon zich als een stabiliteitsfiguur tijdens een periode van nationale onrust en beroering. Hij deed een beroep op wat hij de "stille meerderheid" noemde van sociaal conservatieve Amerikanen die de hippie-tegencultuur en de anti-oorlogsdemonstranten niet leuk vonden, en zorgde voor de nominatie in augustus. Zijn loopjongen, gouverneur van Maryland Spiro Agnew, werd een steeds luider criticus van deze groepen, die Nixon's positie met rechts verstevigde. De meest directe opdracht voor President Nixon was het oplossen van de Vietnamoorlog. Hij escaleerde aanvankelijk het conflict, bewaakte de invallen in de buurlanden, hoewel het Amerikaanse militaire personeel geleidelijk werd teruggetrokken en hij in 1973 met succes onderhandelde over een staakt-het-vuren met Noord-Vietnam, waardoor de Amerikaanse betrokkenheid bij de oorlog in feite werd beëindigd. Zijn initiatieven op het gebied van het buitenlands beleid waren grotendeels succesvol: Zijn baanbrekende bezoek aan de Volksrepubliek China in 1972 bracht diplomatieke betrekkingen tussen de twee naties aan het licht, en hij begon met ontspanning en het anti-ballistische raketverdrag met de Sovjet-Unie. Op het binnenlandse front heeft hij het concept van het nieuwe federalisme ten uitvoer gelegd, waarbij de macht van de federale regering naar de staten werd overgedragen; een nieuw economisch beleid dat aandrong op loonbeheersing en prijsbeheersing en afschaffing van de goudstandaard ; ingrijpende milieuhervormingen, met inbegrip van de Clean Air Act en de oprichting van de EPO; de start van de oorlog tegen kanker en de drugsoorlog; hervormingen die vrouwen mondiger maken, met inbegrip van titel IX; en de desegregatie van scholen in het diepe zuiden. Hij werd herkozen door een aardverschuiving in 1972. Hij zette in zijn tweede ambtstermijn veel hervormingen door, hoewel het land werd getroffen door een energiecrisis. In het licht van de waarschijnlijke belemmering voor zijn rol in de vuile trucjes die de inbraak van de Watergate in het hoofdkwartier van de democratische campagne bedekken. Nixon is op 9 augustus 1974 in schande afgetreden. Hij werd beschuldigd van misdadigingen, maar werd door zijn opvolger, Gerald Ford, gratie verleend voor alle federale misdaden die hij tijdens zijn verblijf in kantoor had begaan. Bij zijn pensionering werd Nixon een rijke auteur, die veel boeken schreef waarin hij zichzelf uitlegde, en nam veel buitenlandse reizen. Zijn werk als oudere staatsman hielp zijn publieke afbeelding enigszins te rehabiliteren. Hij kreeg een slopende beroerte op 18 april 1994 en stierf vier dagen later op de gemembitteerde leeftijd van 81 jaar. Repro pub dom.