Mezuzah Reisbeker

De rol wordt voorbereid door een gekwalificeerde schrijver die al vele jaren een zorgvuldige opleiding heeft gevolgd. Het Hebreeuwse woord ש י (Shaddai) wordt op de achterkant van de rol geschreven. Shaddai, een van de bijbelse namen van God, fungeert hier ook als een acroniem voor Shomer Daltot Yisrael, "Guardian of Israel's Deurs". De zinsnede "ב ו" wordt ו op כ aangegeven. De zin is een Caesar-letterzetter — een 1-letterverschuiving — van de derde, vierde en vijfde woorden van de Shema, "Adonai, Eloheinu, Adonai", "De Heer, onze God, de Heer"; hij staat op de achterkant van het hoesje, tegenover de overeenkomstige woorden op de voorkant. Deze inschrijving dateert van de 11e eeuw en is te vinden onder de Hasidei Ashkenaz (middeleeuwse Duitse joodse mystiek). Volgens de Sephardic custom (minhag) is de zinsnede "מ וכב"verboden, maar het Hebreeuwse woord (Shaddai) moet op de achterkant van de mezuzah worden geschreven. Deze praktijk wordt ondersteund door de Shulchan Aruch en de schrijvingen van de Rambam. De Ashkenazi-gewoonte om beide zinnen te schrijven, werd echter gesteund in de teksten van de Remo.Sjabloon:Yoreh De'ah 288:15. Het perkament wordt vervolgens opgerold en in het hoesje geplaatst. De eerste letter van Shaddai staat meestal aan de buitenkant van het hoesje. Het hoesje en de rol worden vervolgens aan de rechterzijdedoorpost bevestigd wanneer u het gebouw of de kamer binnenkomt, met een kleine ceremonie genaamd Chanukkat Ha-Bayit (toewijding van het huis). Een korte zegen wordt rechtgezet. Waar de deuropening breed genoeg is, kantelen Ashkenazi Jews de mezuzah, zodat de bovenste hellingen naar de kamer waar de deur opengaat. Dit gebeurt om tegemoet te komen aan de verschillende meningen van de middeleeuwse Rabbis Rashi en Rabbeinu Tam over de vraag of het horizontaal of verticaal moet worden geplaatst, en ook om te impliceren dat God en de Torah (die de mezuzah symboliseert) de kamer binnenkomen. De meeste Sephardi-, Mizrahi- en andere niet-Ashkenazi-joden brengen de mezuzah verticaal aan, hoewel de Spaanse en Portugese joden die in landen wonen waar de meerderheid van de joden Ashkenazim is, het meestal op een slanke manier plaatsen. De Jeiwsh gewoonte is om de mezuzah met je vingertoppen aan te raken telkens als je door een deur gaat en dan de vingers kus die hem aanraakten, de liefde en het respect voor G-d en zijn mitzvot uitdrukt en jezelf herinnert aan de mitzvot die erin zit. Veel observeerende joden uit alle joodse denominaties hebben een gekwalificeerd recept om de mezuzotparchments minstens tweemaal per zeven jaar te controleren op defecten (zoals kleine tranen of getale letters). Het gebod om een mezuzah aan te brengen wordt in de joodse wereld op grote schaal gevolgd, zelfs door joden die niet religieus waarneembaar zijn. Terwijl het belangrijke deel van de mezuzah de klaf is, of het parcours, en niet het hoesje zelf, is het ontwerpen en produceren van mezuzah hoesjes verhoogd tot een kunstvorm over de leeftijd. Mezuzah-hoesjes worden geproduceerd uit een breed scala aan materialen, van zilver en edele metalen tot hout, steen, keramische producten, turf en zelfs polymeerklei.