Fhantasta's: In onfeilbare grond Doormat Deurmat

Ik lag en keek door het oostelijke raam van mijn kamer. De gordijnen van bleke blauwe zijde vielen als een cataract over de ramen. Een groot groen marmerbekken, dat op een laag voetstuk stond in een hoek van mijn kamer, was overstromen als een veer, en dat er een stroom helder water over het tapijt liep. En waar dit tapijt, dat ik zelf had ontworpen om een veld gras en madeliefjes te imiteren, de loop van de kleine beekje omgaf, leken de grasbladen en de mazen te golven in een piepklein briesje dat volgde op de waterstroom. Mijn kleedtafel was van zwarte eikel, met laders aan de voorkant. Deze waren uitvoerig in bladbladeren verwerkt. Ik deed toevallig mijn oog op een klein groepje visbladeren. De eerste was duidelijk het werk van de carver; de volgende leek nieuwsgierig; de derde was onmiskenbaar visachtig. Ik zag dat de takken en bladeren die ontworpen waren op de gordijnen van mijn bed enigszins in beweging waren. Ik kwam uit het bed, mijn kale voeten bochten op een coole groene zang. Ik bevond me onder de boughs van een grote boom, wiens top zwaaide in de gouden stroom van de zonsopgang met veel onderling verwisselende lichten. De zwakke sporen van een voetpad, veel overbebouwd met gras en mos, waren waarneembaar langs de rechteroever. "Dit," dacht ik, "moet zeker de weg zijn naar Fairy Land"." - Phantastes, van George MacDonald